Ktoś całkiem obcy (Perfect Stranger)

Krągły tyłeczek Halle Berry i szelmowski uśmiech Bruce'a Willisa. Tyle w zasadzie wystarczy, aby przykuć widza do fotela przez 109 minut. A że film "Ktoś całkiem obcy" ma jeszcze kilka innych, nie tylko wizualnych zalet, siedzenie w kinie okazuje się dość wygodne.

Oto bowiem James Foley przygotował dość zgrabny kryminał z wyjątkowo miłą dla oka oprawą. Rowena Price (średnio utalentowana, acz diablo ponętna Berry) jest dziennikarką specjalizującą się w nagłaśnianiu skandali i odkrywaniu niewygodnych prawd sławnych i bogatych tego świata. W śledztwach wspomaga ją niezwykle bystry i zadurzony w koleżance Miles (lepszy z każdym filmem Giovanni Ribisi)
. Przyjaciółka sprzed lat daje jej cynk dotyczący afery, w którą zamieszany ma być potentat świata reklamy - Harrison Hill (nieco oślizły, choć nieustannie pociągający Willis). Chcąc za wszelką cenę dociec prawdy, Ro zapomina, że czasem lepiej nie wiedzieć, jakie tajemnice skrywają nasi najbliżsi.

27 kwietnia 2007, 07:03

Intryga nie jest może misternie utkana, nie jest jednak też ordynarnie nakreślona, co stanowi połowę sukcesu. Proste z pozoru wątki od czasu do czasu komplikują się, krzyżują i nabierają nieoczekiwanych zwrotów, co utrzymuje niezbędne w kryminale napięcie. Zagadki nie wymagają niemniej na tyle skupienia i intelektualnego zaangażowania, aby brakło czasu na wodzenie wzrokiem po łydkach Berry, muskułach Willisa czy całym panu Ribisi.

"Ktoś całkiem obcy" zdecydowanie nie należy do najbardziej oryginalnych dzieł kinematografii. To obraz z gatunku lekko przewidywalnych. Zaznajomieni ze sztuką filmową bez problemu rozwikłają tajemnice, zanim te zostaną unaocznione. To wszystko nie przeszkadza na szczęście, aby dać się wciągnąć w fabułę i cieszyć seansem. Akcja jest dość wartka, scenariusz w miarę zmyślny, a na ekranie pojawia się cała masa nieznośnie pięknych ludzi.