Anarchia, awangarda i półkule mózgu
„Kiedy byłem bardzo młody zapisałem się na uniwersytet i nauczyłem posługiwać racjonalnym językiem; myśleć wykorzystując lewą półkulę mózgu“ – opowiada Jodorowsky w wywiadach – „ale to prawa półkula jest odpowiedzialna za intuicję i wyobraźnię.“
To przekonało reżysera „Czarnej Dalii“ (na zdjęciu obok), że słowa nie niosą prawdy, a język symboli jest znacznie silniejszy i spycha je na dalszy plan. Awangardowe podejście do gramatyki języka sprawiło, że Jodorowsky nie zagrzał długo miejsca w college’u.
Wyrzucony po dwóch latach zaangażował się w działalność artystyczną teatru mimów i zanim w 1947 roku założył własną grupę teatralną (Teatro Mimico) pracował jako klown. Swojego zajęcia nie traktował jednak niepoważnie. Przeprowadził się do Paryża i zaczął studiować aktorstwo mimiczne pod skrzydłami Étienne‘a Decroux.
Dziesięć lat później zwrócił się w stronę kina i w 1957 roku nakręcił pierwszy film krótkometrażowy „Les têtes interverties“. Nowa fascynacja nie sprawiła, że zaczął prowadzić stabilne życie. Od początku lat sześćdziesiątych dzielił swój czas między Paryż a Meksyk, założył wówczas też anarchistyczny awangardowy teatr Panic Movement. O żadnym spośród tych wydarzeń nie opowiada jednak w „Tańcu rzeczywistości“.