''Dziwolągi'' (1932) i galeria osobliwości

To właśnie jemu zawdzięczamy odkrycie najsłynniejszego odtwórcy Drakuli - Beli Lugosiego.

Korzystając ze swojej pozycji, w 1932 roku twórca postanowił opowiedzieć o temacie, który zawsze był bliski jego sercu - o artystach objazdowych teatrów osobliwości (legenda głosi, że jako nastolatek dla jednej z tancerek cyrkowych uciekł z domu).

Zamiast jednak szukać aktorów wśród gwiazd, do swojego dzieła zatytułowanego "Dziwolągi", filmowiec zaangażował prawdziwych cyrkowców - także ludzi z cielesnymi deformacjami.

Marzył o obrazie propagującym tolerancję. Nikogo nie wyśmiewał, przeciwnie - podziwiał, pokazywał na ekranie normalność swoich bohaterów.

Współcześni Browningowi krytycy byli jednak w tak wielkim szoku, że nazwali obraz jednym z najbardziej chorych dzieł w historii kina. Słowo "zwyrodnienie" aż nazbyt często pojawiało się na ich ustach. Ponoć w czasie pokazu testowego jedna z kobiet pod wpływem emocji poroniła.

"Dziwolągi" na nowo odkryte zostały dopiero w latach 60., gdy Ameryka przeżywała kontrkulturową rewolucję.