Bergman – arystokrata kina

W minionym tygodniu odbył się cykl spotkań poświęcony twórczości oraz życiu Ingmara Bergmana. Gdańsk, Warszawa oraz Łódź, to miasta które ukazały jego dorobek.

W serii Terytoria Skandynawii ukazały się Trzy dzienniki zestawione przez Ingmara Bergmana i Marię von Rosen. Dzienniki reżysera i jego żony, są przejmującym świadectwem dramatu rodzinnego. Notatki z walki Ingmara ze śmiertelną chorobą, ze swym wiekiem oraz ogromną bezradnością wobec sytuacji jakie zaistniały. Zapiski rozmyślań Marii na temat losu swych rodziców, choroby matki i dramacie ojca.

Trzy dzienniki to ostatnia książka podpisana przez Ingmara Bergmana; ukazała się w ubiegłym roku w Sztokholmie nakładem wydawnictwa Norstedts. W przeciwieństwie do poprzednich opublikowanych scenariuszy, ten ma charakter czysto dokumentalny.

Zapis ośmiomiesięcznego procesu rozwoju śmiertelnej choroby – od diagnozy po dzień zgonu – powolnego umierania piątej żony i matki, a także codziennego koszmaru paniki, narastającego lęku i niepokoju. Można rzec, iż jest to autobiograficzny materiał na scenariusz kolejnego filmu autora „Siódmej pieczęci”, gdyby takiego filmu już nie nakręcił.

Ingmar Bergman urodził się w roku 1918. Szwedzki reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta, dramaturg. Jest autorem takich filmów, jak „Siódma pieczęć” (1956), „Tam, gdzie rosną poziomki” (1957), „Persona” (1965), „Szepty i krzyk”i (1972), „Fanny i Aleksander” (1982).

Zaliczany jest do jednego z najwybitniejszych osiągnięć światowej kinematografii. Wystawiał na deskach teatrów m.in. w Göteborgu, Malmö, Sztokholmie i Monachium. Zasłynął z głośnych inscenizacji dramatów skandynawskich, na przykład Ibsena (Peer Gynt, 1957) i Strindberga (Sonata widm, 1954, 1971), a także klasyki literackiej – Moliera (Świętoszek, 1979), Szekspira (Wieczór trzech króli, 1975) czy Gombrowicza (Iwona, księżniczka Burgunda, 1980).

Zajął się również Inscenizacją przedstawień muzycznych, filmów telewizyjnych, dokumentalnych oraz słuchowisk.

W Polsce, oprócz tekstów publikowanych w prasie, ukazały się jak dotąd „Scenariusze” (wybór, 1973), „Sceny z życia małżeńskiego” (wyd. pol. 1975), „Twarzą w twarz” (wyd. pol. 1978), „Jajo węża”, „Jesienna sonata” (wyd. pol. 1980), autobiograficzna książka „Laterna magica” (wyd. pol. 1991) oraz „Przedstawienia” (wyd. pol. 2006).