Jestem Dina, zabijam tych, których kocham - mówi tytułowa bohaterka. Śmierć towarzyszy Dinie nieustannie, jest oswojona, bliska jak duchy zmarłych, które często ją nawiedzają. Dina żyje na pograniczu dwóch światów. Zafascynowana przemijaniem i sztuką unicestwiania, naznaczona piętnem śmierci - lubi patrzeć na śmierć.
Księga Diny zawiera naturalistyczne sceny, których nie powstydziliby się nawet reżyserzy krwawego kina. Poparzone ciało, kończyna zaatakowana przez gangrenę, czy poronienie. Tego rodzaju granie na emocjach powoduje, że film zapada w pamięć.
Księga Diny powstała na podstawie powieści Herbjorg Wassmo Dina`s Book. Autorami scenariusza są Ole Bornedal i szwedzki dramatopisarz Jonas Cornell.
Akcja filmu rozgrywa się w Północnej Norwegii, w latach 60. XIX wieku. Kilkuletnia Dina żyje ze swoją rodziną w niewielkiej posiadłości. Pewnego dnia ma miejsce makabryczny wypadek, w którym ginie matka dziewczynki. To Dina była sprawczynią tragedii. Załamany odciec odtrąca dziecko, które od tej pory, samotne i zamknięte w sobie, zawsze będzie kroczyć własną ścieżką. Dina dorasta. Wiecznie potargana milcząca dziewczynka zmienia się w zmysłową kobietę.
Film obfituje w wydarzenia, jednak oglądając go nie można oprzeć się wrażeniu, że to nie one są tu najistotniejsze. Uwaga widza koncentruje się raczej na psychologii postaci, a zwłaszcza na głównej bohaterce, którą gra Maria Bonnevie. Ale nie tylko na niej. Równie dobrze poradził sobie z postacią Jacoba Gerard Depardieu.
Ci, którzy otaczają Dinę kochają ją lub nienawidzą. Szalona i namiętna, uparta i dzika - Dina wywołuje sprzeczne emocje. Potrafi niszczyć i kochać, pomagać ludziom i manipulować nimi jednocześnie. Posiada władzę nad mężczyznami i wybierze tego, który się jej nie poddaje, który jest równie dziki jak ona.
Tylko krok dzieli twórców od przerysowania tej postaci. Dina zachowuje się jak dzikuska, którą powodują pierwotne instynkty - zaspokaja głód, żądzę, rodzi dziecko w grocie.
W pewnym momencie w wyniku zawirowań fabularnych Dina zaczyna jawić się nam trochę jako seryjny morderca. Na szczęście nie wymknęło się to spod kontroli i film ogląda się naprawdę dobrze.
W "Księdze Diny" siły nadprzyrodzone, emocje i instynkty kierują postępowaniem bohaterów. Namiętność, śmierć, strach - wszystko ukazane jest na tle skandynawskiej przyrody. Skaliste wzgórza i ogromne przestrzenie świetnie komponują się z ekspresją postaci.
Od pewnego momentu dynamika obecna w filmie od pierwszej sceny zaczyna nieco słabnąć. A może jest jej aż tyle w postaci Diny, że trochę na nią obojętniejemy?
W "Księdze Diny" nie ma sensu doszukiwać się podskórnej warstwy i głębi, jeśli film ogląda się trochę jak bajkę, wtedy naprawdę wciąga. Miłośnicy epickich opowieści kostiumowych, z galerią barwnych postaci nie będą rozczarowani.