Maria Probosz
Miejsce urodzenia: | Łódź, Polska |
Filmografia: | Zderzenie (1981) (ciężarna studentka Akademii Medycznej) Pan Kleks w Kosmosie (1989) (Sandy) Porno (1989) (Hania) Łabędzi śpiew (1988) (Asystentka dentysty) Sławna jak Sarajewo (1987) (Gerda) Powrót wabiszczura (1989) (Córka komisarza) Trzy kroki od miłości (1987) (Edyta) Karabiny (1981) (Urszulka) Alabama (1984) (Bożena Słucka) Dziewczyna z Mazur () (Prostytutka Jola) Tulipan () (Kasia, ekspedientka w sklepie AGD) Siwa legenda (1991) (Jadwiga) Zaproszenie (1985) (Anna) Czy jest tu panna na wydaniu (1976) (Uczennica w zakładzie fryzjerskim) Życie wewnętrzne (1986) (Sąsiadka Ewcia) Punkty za pochodzenie (1982) (Jola) Mistrz i Małgorzata (1988) (Hella) Cesarskie cięcie (1987) (Ciężarna w szpitalu) |
Aktorka filmowa, której kariera przypada niemal wyłącznie na dekadę lat 80-tych.Zagrała wówczas w blisko czterdziestu różnych produkcjach. Wsławiła się jako bohaterka licznych, filmowych scen rozbieranych.
Urodziła się 7 lutego 1961 roku w Łodzi. Jej przygoda z filmem zaczęła się w okresie licealnym, dzięki wzięciu udziału w filmowym konkursie tygodnika „Szpilki”, co zaowocowało debiutanckim epizodem w filmie Janusza Kondratiuka „Czy jest tu panna na wydaniu” (1976).
Aktorką chciała być podobno od dziecka, jednak o jej zawodowej drodze przesądziła wygrana w konkursie telewizyjnym „Kto nas zatrudni w filmie”. Studiowała w PWSFTViT w Łodzi, a jej dyplomową rolą była kreacja homoseksualnego mężczyzny w spektaklu „Ścisły nadzór” Jeana Geneta, w reżyserii Wiktora Grodeckiego (1983).
Karierę z prawdziwego zdarzenia rozpoczęła jeszcze jako studentka, od występu w „Karabinach” Waldemara Podgórskiego (1981). Szybko zyskała popularność. W ciągu dziesięciu kolejnych lat pojawiła się w sumie w prawie czterdziestu różnych produkcjach filmowych i telewizyjnych, nierzadko w pierwszoplanowych kreacjach. Występowała czasami w pięciu filmach rocznie.
W 1982 roku wzięła udział w jednym z najsłynniejszych ‘pułkowników’ w historii polskiego kina – obsypanej nagrodami w kraju i zagranicą „Matce Królów” Janusza Zaorskiego. Poza tym spotkała się z przyszłym mężem, Markiem Proboszem na planie filmu „Niech cię odleci mara” Andrzeja Barańskiego i zagrała u boku piosenkarki Hanny Banaszak w „Przeklętej ziemi” Ryszarda Czekały.
Rok 1983 to udział w komedii „Żeniac” Janusza Kidawy, z którym spotkała się ponownie pięć lat później na planie wojennego filmu „Sławna jak Sarajewo”. Z kolei rok 1984 to dwa, udane, pierwszoplanowe występy w filmach: „Alabama” Ryszarda Rydzewskiego i „Czas dojrzewania” Mieczysława Waśkowskiego. Rola w tym drugim przyniosła aktorce nagrodę publiczności podczas Koszalińskich Spotkań Filmowych. W obu filmach, Probosz stworzyła dość podobne typy bohaterek – niedojrzałych, naiwnych, nieradzących sobie z problemami, sięgających po narkotyki.
W kolejnych latach przyszedł czas na występy również w zagranicznych filmach: w 1985 roku zagrała w enerdowskiej produkcji „Młodzi ludzie w mieście”, rok później była gwiazdą czechosłowackiej „Ceny odwagi”, a w 1989 roku trafiła na plan brytyjskiego filmu wojennego „Tryumf ducha” Roberta M. Younga, z Willemem Dafoe w roli głównej. Jednocześnie stale występowała u polskich reżyserów. Spotkała się z Wandą Jakubowską, kreując postać głównej bohaterki w młodości w „Zaproszeniu” (1985) i po raz pierwszy wystąpiła u Marka Koterskiego w „Życiu wewnętrznym” (1986). Trzy lata później, reżyser zaprosił ją na plan dość kontrowersyjnej produkcji „Porno”.
Zgrabne, chętnie eksponowane ciało i niewątpliwa uroda aktorki sprawiły, że często angażowano ją w dość specyficznych rolach. Zagrała kochanki głównych bohaterów w „Trzech krokach od miłości” Rydzewskiego i „Zabij mnie glino” Jacka Bromskiego (1987), dziewczynę playboya w „Dziewczynce z Hotelu Excelsior” Antoniego Krauze (1988) i prostytutkę w serialu „Dziewczyna z Mazur” Juliana Dziedziny (1990).
Na początku lat 90-tych całkowicie wycofała się z kariery na ekranie. Ostatnimi produkcjami z jej udziałem były: serial sensacyjno-wojennym „Pogranicze w ogniu” Andrzeja Konica i historyczno-kostiumowa „Siwa legenda” Bohdana Poręby (1991).
Komentarze