Nie żyje gwiazda kina Lauren Bacall

Bacall (właściwie Betty Joan Perske) była żoną Humphreya Bogarta, z którym poznała się jako 19-latka w 1944 r. na planie swojego debiutu filmowego "Mieć i nie mieć". Wyszła za starszego o 25 lat gwiazdora kina rok później. Przez 12 kolejnych lat tworzyli w życiu i na ekranie owianą legendą parę Bogart-Bacall, grając wspólnie w filmach złotej ery Hollywood, takich jak "Wielki sen", "Koralowa wyspa", "Mroczne przejście".

Grała jeszcze w wielu głośnych filmach u boku innych gwiazd Hollywood, takich jak Marylin Monroe ("Jak poślubić milionera"), Kirk Douglas ("Mody człowiek z trąbką"), Gregory Peck ("Żona modna"), Paul Newman ("Ruchomy cel"), John Wayne ("Rewolwerowiec"). Z całą plejadą gwiazd światowego kina wystąpiła w ekranizacji powieści Agathy Christie "Morderstwo w Orient Expressie" Sydneya Lumeta z 1974 r. Zagrała także m.in. w filmach "Dogville" i "Manderlay" Larsa von Triera oraz "Pret-a-porter" Roberta Altmana.

Na partnerów w filmach patrzyła z góry wyniosłym, chłodnym spojrzeniem zielonych oczu, co stało się jej znakiem rozpoznawczym. Właśnie to spojrzenie, które przeszło do historii kina, oraz niski głos oczarowały w 1944 r. żonatego wówczas Bogarta, a po nim - miliony widzów na świecie.

Po śmierci Bogarta w 1957 r. wyszła ponownie za mąż za Jasona Robardsa, również aktora, dwukrotnego laureata Oscara za role drugoplanowe. Z trwającego osiem lat małżeństwa zakończonego rozwodem miała syna Sama Robardsa, który też wybrał karierę w Hollywood jako aktor i producent. Ona sama w ciągu długiej kariery nominację do Oscara dostała tylko raz - za rolę drugoplanową w filmie "Miłość ma dwie twarze" Barbary Streisand z 1996 r., ale w rywalizacji przegrała z Juliette Binoche uhonorowaną za rolę w "Angielskim pacjencie".

Rodzice Bacall byli żydowskimi imigrantami o polsko-rumuńskich korzeniach, a ona była spokrewniona z byłym prezydentem Izraela Szimonem Peresem, urodzonym w Polsce.

Aktorka urodziła się w Nowym Jorku i także tam umarła, w apartamencie mieszczącym się w znanej kamienicy Dakota przy Central Parku. Ten XIX-wieczny dom, w którym żył i zginął John Lennon, do dziś zamieszkiwany jest przez szereg osobistości ze świata kultury i sztuki; w 1968 w filmie "Dziecko Rosemary" uwiecznił go Roman Polański.