Piękność w opałach (Kráska v nesnázích)

Iść za głosem ciała czy słuchać rozumu? To pytanie stawia sobie niejedna kobieta. Marcela Smolikowa jest jedną z nich.

Opałom, w które wpadła piękność z filmu Jana Hrebejka, winna jest oczywiście Wełtawa. Gdyby w 2002 roku rzeka nie wylała, mąż Marceliny nie zostałby złodziejem samochodów, a bohaterka nie poznałaby właściciela skradzionego Volvo. W obliczu zaistniałych okoliczności przyrody piękna prażanka i jej dzieci muszą opuścić swój zagrzybiony, nawiedzany przez policję dom i udać się pod skrzydła matki. Jednakże starsza pani tkwi w równie niedoskonałym małżeństwie. Ojczym Marceli, wuj Richie to typowy wampir energetyczny, który zawsze znajdzie sposób na pozbawienie innych uśmiechu. Gdy w życiu bohaterki pojawia się starszy, chętny do pomocy Czech mieszkający od prawie 40 lat w Toskanii, trzydziestolatka bez większych skrupułów wybierze wytchnienie w jego ramionach. Gdyby tylko mąż nie był taki pociągający...

Hrebejk z lekkością i humorem piętnuje wady nękające czeskie społeczeństwo, do którego nam przecież tak blisko. "Piękność w opałach" wypełnia galeria postaci próbujących ułożyć sobie życie w już nie komunistycznym, ale jeszcze nie całkiem normalnym świecie. Są wśród nich nielojalni adwokaci, drobne cwaniaczki próbujące oskubać prostodusznego rodaka, ludzie pozbawieni wyższych uczuć. Za każdą z ekranowych postaci stoi doskonały aktor. Uroda Anny Geislerovej, wcielającej się w tytułową bohaterkę, może wzbudzać kontrowersję, lecz swoją grą aktorka uwiarygodnia postać kobiety na rozdrożu. Miło również ujrzeć, jak bardzo zmienił się Josef Abrham, który z przaśnego lekarza z serialu "Szpital na peryferiach" wyewoluował w stronę mężczyzny z ogromna klasą.

Tempo "Piękności w opałach" chwilami jest równie niedoskonałe, jak charaktery bohaterów dzieła, jednakże film Hrebejka przynosi przyjemne wytchnienie w codziennym wyścigu.