Randy Quaid
Miejsce urodzenia: | Houston, Teksas, USA |
Filmografia: | No Man`s Land (1987) (porucznik Vincent Bracey) Choirboys, The (1977) (Dean Proust) No i co, doktorku? (1972) (Profesor Hosquith) Woman Undone (1996) (Allan Hansen) Wraith, The (1986) (szeryf Loomis) Przełomy Missouri (1976) (Tittle Tod) Szybki jak błyskawica (1990) (Tim Daland) Rogate ranczo (2004) (Alameda Slim) Więzienie dla świrów (2004) (Eli Rockwood) Oblężenie Ruby Ridge (1996) (Randy Weaver) Elvis - zanim został królem (2005) Duchy Goi (2006) (King Carlos IV) Tajemnica Brokeback Mountain (2005) W krzywym zwierciadle: Wakacje (1983) (kuzyn Eddie) W krzywym zwierciadle: Witaj Święty Mikołaju (1989) (Kuzyn Eddie Johnson) W krzywym zwierciadle: Wakacje w Vegas (1997) (kuzyn Eddie) Bye Bye, Love (1995) (Vic) Kręglogłowi (1996) (Ishmael Boorg) Midnight Express (1978) (Jimmy Booth) |
Popularny, amerykański aktor telewizyjny i filmowy. Jest starszym, mniej przystojnym, ale za to częściej docenianym przez krytyków, bratem Dennisa Quaida. Zdobywca Złotego Globu za tytułową kreację prezydenta Lyndona Johnsona w telewizyjnej produkcji „LBJ: The Early Years”, i nominacji do Oskara za drugoplanową rolę w filmie Hala Ashby’ego „Ostatnie zadanie”.
Urodził się 1 października 1950 roku w Houston w stanie Teksas. Karierę filmową zaczął jeszcze jako student sztuk dramatycznych na University of Houston, dzięki spotkaniu z reżyserem Peterem Bogdanovichem.
Ten nie tylko umożliwił mu debiut u boku Jeffa Bridgesa w dramacie „Ostatni seans filmowy” (1971), ale dał możliwość dalszych występów – w komedii romantycznej „No i co, doktorku?” z Barbrą Streisand i Ryanem O’Nealem (1972) i komedii „Papierowy księżyc” z Ryanem O’Neal i jego córeczką, Tatum (1973). Bogdanovich niewątpliwie wypromował młodego aktora, który dzięki temu, już u progu kariery mógł zaliczyć jeden ze swoich większych sukcesów w karierze, jakim był nominowany do Oskara, BAFTA i Złotego Globu, drugoplanowy występ u boku Jacka Nicholsona w filmie Hala Ashby’ego „Ostatnie zadanie” (1973).
W późniejszych latach spotkał się na planie zarówno z Ashbym („Nie wszystko dla miłości” 1985), jak i z Bogdanovichem („Texasville” 1990).
* Najsłynniejsze role drugiej połowy lat 70. stworzył u Arthura Penna w westernie „Przełomy Missouri” z Jackiem Nicholsonem i Marlonem Brando (1976) i u Alana Parkera, w opartym na autentycznych faktach, kryminale „Midnight Express” (1978). Choć z reguły świetnie sprawdzał się jako aktor drugiego planu, jego najsłynniejszy występ w kolejnej dekadzie to pierwszoplanowa, tytułowa rola prezydenta Lyndona Johnsona w telewizyjnej produkcji „LBJ: The Early Years”, która przyniosła mu jedyny Złoty Glob i nominację do Emmy (1988).*
Wcześniej wystąpił też obok brata, Dennisa w westernie Waltera Hilla „Straceńcy” (1980), zagrał u Adriana Lyne’a w dramacie „Lisice” z Jodie Foster (1980), otrzymał pierwszą nominację do Emmy za rolę Mitcha w telewizyjnej wersji sztuki Tennessee Williamsa „Tramwaj zwany pożądaniem” (1984) i dwukrotnie partnerował Charliemu Sheenowi, m.in. na planie znanej produkcji sci-fi „Widmo” (1986).
Lata 90-te to liczne, drugoplanowe występy w nieco mniej znanych, często telewizyjnych filmach. Do najbardziej znanych należą: dramat akcji sci-fi „Dzień Niepodległości” (1996), katastroficzna „Powódź” (1998) oraz komedie: „Łatwy szmal” w reżyserii i z udziałem Billa Murraya (1990), „Zawód: dziennikarz” Rona Howarda (1994), „Kręglogłowi” braci Farrelly (1996) i kolejny film z cyklu „W krzywym zwierciadle: Wakacje w Vegas” (1997).
W ostatnich latach przypomniał o sobie, dzięki świetnym występom jako Joe Aguirre w „Tajemnicy Brokeback Mountain” Anga Lee (2005), pułkownik Tom Parker w biograficznym dramacie muzycznym TV „Elvis – Zanim został królem” (2005, Satellite Award oraz nominacja do Złotego Globu i Emmy) oraz król Carlos IV w „Duchach Goi” Miloša Formana.
Komentarze