Rudolph Valentino

Jedna z największych gwiazd kina niemego, jedna z pierwszych ikon raczkującego wówczas show - biznesu, której legenda została wzmocniona przez tragedię przedwczesnej śmierci, zaś przede wszystkim – pierwszy amant w historii kina i obiekt westchnień całych rzesz kobiet na całym świecie. Najsłynniejszym filmem z udziałem Valentino był „Szejk” (1921).

Urodził się 6 maja 1895 roku w miejscowości Castellaneta we Włoszech, jako Rodolfo Alfonzo Raffaelo Pierre Filibert Guglielmi di Valentina d'Antonguolla. Studiował na Akademii Rolniczej, zanim postanowił wyjechać do Paryża, gdzie bez powodzenia próbował swoich sił jako tancerz. Kompletnie „spłukany” wrócił do rodzinnego miasta, wziął ostatnie 4 tysiące dolarów, przynależne mu w ramach spadku, postawił wszystko na jedną kartę i w 1913 roku popłynął do Nowego Jorku.

Początkowo pracował jako kierowca autobusu, ogrodnik, kelner oraz – rzekomo – jako żigolak, w wolnym czasie doskonaląc swoje talenty taneczne. W 1917 roku wyjechał do Hollywood, gdzie zadebiutował w niewielkiej tańczonej roli w filmie „Alimenty”.

Przełomowym występem był udział w „Czterech jeźdźcach apokalipsy” (1921), wysokobudżetowej produkcji, która osiągnęła ogromny sukces czyniąc z aktora gwiazdę.

Kontynuował sukcesy, występując m.in. w jednej ze swoich najbardziej znanych kreacji w „Szejku” (1921) George’a Melforda, w adaptacji „Damy kameliowej” (1921), w romansie „Krew i piasek” (1922) Freda Niblo, w „Małym Radży” (1922), czy w „Monsieur Beaucair” (1923).

Po szczytowym okresie kariery, przypadającym na lata 1921-22, Valentino przeżywał kryzys jako gwiazdor – jego reputacja ucierpiała na skutek kontrowersji związanych z osobą drugiej żony, Natashy Rambovej, kostiumografki pracującej na planie filmów z jego udziałem. Aktor podobno wziął z nią potajemny ślub w Meksyku, nie mając rozwodu z poprzednią żoną, aktorką Jean Acker, na skutek czego trafił do aresztu za bigamię.

Biografia Valentina, jak przystało na prawdziwą gwiazdę, obfitowała w jeszcze więcej skandalizujących wątków, związanym z jego biseksualnością, z homoseksualizmem jego pierwszej żony, licznymi romansami (m.in. z pochodzącą z Polski gwiazdą kina niemego – Polą Negri) oraz piętrzącymi się długami.

Po rozstaniu z Rambovą znów wrócił do łask w Hollywood, występując za spore, jak na tamte czasy gaże (200 tys. dolarów plus 25% zysków) w takich produkcjach, jak: „Święty diabeł” (1924), „Kobra” (1925), „Orzeł” Clarence’a Browna (1925), czy „Syn szejka” (1926).

Zmarł 23 sierpnia 1926 roku w Nowym Jorku na skutek sepsy po operacji wrzodów żołądka. Miał 31 lat.

Został pochowany w Hollywood, a w jego pogrzebie uczestniczyło blisko 100 tysięcy osób. Wśród fanek zdarzały się ponoć próby samobójcze, przez wiele lat po śmierci gwiazdora przychodziły do niego listy, a na jego grób przynoszone były kwiaty.

Valentino uważany jest za pierwszy, męski symbol seksu w kinie i jako taki ma stałe miejsce w poczcie największych gwiazd w dziejach filmowego show-biznesu.