Trwa ładowanie...
d35ubmd

Władysław Hańcza

Najnowsze informacje
Oceń jako pierwszy:
Miejsce urodzenia:

Łódź

Filmografia:

Popioły (1965) (ojciec Rafała)

Pan Wołodyjowski (1969) (stary Nowowiejski)

Chłopi (1973) (1973) (Maciej Boryna)

Sami swoi (1967) (Kargul senior, ojciec Władysława)

Potop Redivivus (2014) (Janusz Radziwiłł)

Miejsce dla jednego (1965) (Dyrektor Zjednoczenia Rybicki)

Upał (1964) (głos premiera; nie występuje w czołówce)

Żołnierz zwycięstwa (1953) (generał Janczar, dowódca wojsk pancernych)

Karino (1976) (prezes klubu jeździeckiego)

Dwie godziny (1946) (kapo Filip)

Kazimierz Wielki (1975) (Jarosław Bogoria)

Noce i dnie (1975) (Jan Łada)

Nie ma mocnych (1974) (Władysław Kargul)

Kochaj albo rzuć (1978) (Władysław Kargul)

Potop (1974) (Janusz Radziwiłł)

d35ubmd

Znany polski aktor teatralny i filmowy, który w powszechnej świadomości widzów zapisał się przede wszystkim jako Władysław Kargul ze słynnego tryptyku komediowego Sylwestra Chęcińskiego – „Sami swoi”, „Nie ma mocnych” i „Kochaj albo rzuć”. Również reżyser teatralny.

Urodził się 18 maja 1905 roku w Łodzi. Zanim rozpoczął naukę w Szkole Dramatycznej przy Teatrze Polskim w Poznaniu w 1927 roku, miał już za sobą trzy lata studiów polonistycznych na Uniwersytecie Poznańskim.

Aktorski egzamin eksternistyczny zdał w 1929 roku. Do wybuchu wojny był kolejno aktorem teatrów: Śląskiego (1930-31), Miejskiego w Toruniu (1931-32), Stanisławy Wysockiej (1932-33) i Miejskiego w Łodzi (1937-39) oraz Polskiego w Poznaniu (1933-37) W czasie okupacji hitlerowskiej był członkiem konspiracyjnego teatru poezji w Warszawie.

W pierwszych latach powojennych przez kilka sezonów występował na scenach w Krakowie i w Łodzi, zanim związał się na stałe z warszawskim Teatrem Polskim (1948-77). Jako reżyser debiutował w 1947 w Starym Teatrze w Krakowie, jednak uprawnienia reżyserskie uzyskał dopiero w 1959 roku. Był wykładowcą warszawskiej PWST.

* Jego debiut filmowy przypadł na 1946 rok, kiedy po raz pierwszy pojawił się w filmie „Dwie godziny” Stanisława Wohla i Józefa Wyszomirskiego.*

Dwa lata później zagrał w wojennym obrazie „Stalowe serca” (1948), a w 1953 roku – w biograficznym „Żołnierzu zwycięstwa” Wandy Jakubowskiej. Po nieco dłuższej przerwie wystąpił w pierwszej, komediowej roli w „Jadą goście jadą...” (1962). Później zagrał jeszcze u Witolda Lesiewicza w „Miejscu dla jednego” (1965), u Andrzeja Wajdy w ekranizacji „Popiołów” (1965) i u Jerzego Zarzyckiego w „Kochankach z Marony” (1966), zanim pojawił się w przełomowej, legendarnej roli Władysława Kargula w komedii Sylwestra Chęcińskiego „Sami swoi” (1967). Do postaci Kargula powrócił dwukrotnie w kontynuacjach: „Nie ma mocnych” (1974) i „Kochaj albo rzuć” (1977).

W międzyczasie pojawił się w kilku popularnych wówczas ekranizacjach światowej i polskiej literatury - jako generał Schulenburg w „Hrabinie Cosel” w reżyserii Jerzego Antczaka (1968), stary Nowowiejski w „Panu Wołodyjowskim” (1969) i Janusz Radziwiłł w „Potopie” (1974) Jerzego Hoffmana, Kalinowicz w „Doktorze Judymie” Włodzimierza Haupe (1975), Wielgosiński w „Dziejach grzechu” Waleriana Borowczyka (1975), Jan Łada w „Nocach i dniach” Jerzego Antczaka (1975, serial w 1977), minister w „Granicy” Jana Rybkowskiego (1977), zaś przede wszystkim jako Maciej Boryna w „Chłopach” w reżyserii Jana Rybkowskiego (1973, serial z 1972; Nagroda Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji, Złoty Ekran).

Ponadto wziął udział w kilku znanych komediach („Dzięcioł” Jerzego Gruzy 1970, „Kłopotliwy gość” i „Niebieskie jak Morze Czarne” Jerzego Ziarnika 1971), zagrał w dwóch produkcjach historycznych: „Epilog norymberski” Jerzego Antczaka (1970) i „Kazimierz Wielki” Ewy i Czesława Petelskich (1975), wystąpił w jednej z głównych ról w kameralnym dramacie Stanisława Różewicza „Romantyczni” (1970) oraz w filmie Henryka Kluby „Pięć i pół bladego Józka” (1971).

* Władysław Hańcza został odznaczony wieloma wyróżnieniami państwowymi, m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1964), Medalem 10-lecia (1955), nagrodą Komitetu d/s Radia i Telewizji za rok 1970 za kreacje aktorskie w Teatrze TV i nagrodą Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1973).*
<br Zmarł 19 listopada 1977 roku w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

Komentarze

Trwa ładowanie
.
.
.
d35ubmd
d35ubmd
d35ubmd
d35ubmd

Pobieranie, zwielokrotnianie, przechowywanie lub jakiekolwiek inne wykorzystywanie treści dostępnych w niniejszym serwisie - bez względu na ich charakter i sposób wyrażenia (w szczególności lecz nie wyłącznie: słowne, słowno-muzyczne, muzyczne, audiowizualne, audialne, tekstowe, graficzne i zawarte w nich dane i informacje, bazy danych i zawarte w nich dane) oraz formę (np. literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne, programy komputerowe, plastyczne, fotograficzne) wymaga uprzedniej i jednoznacznej zgody Wirtualna Polska Media Spółka Akcyjna z siedzibą w Warszawie, będącej właścicielem niniejszego serwisu, bez względu na sposób ich eksploracji i wykorzystaną metodę (manualną lub zautomatyzowaną technikę, w tym z użyciem programów uczenia maszynowego lub sztucznej inteligencji). Powyższe zastrzeżenie nie dotyczy wykorzystywania jedynie w celu ułatwienia ich wyszukiwania przez wyszukiwarki internetowe oraz korzystania w ramach stosunków umownych lub dozwolonego użytku określonego przez właściwe przepisy prawa.Szczegółowa treść dotycząca niniejszego zastrzeżenia znajduje siętutaj