Cisza / Das Letzte Schweigen (2010)

Rower znaleziony w polu pszenicy. Zaginiona dziewczyna. Historia lubi się powtarzać? 23 lata wcześniej znaleziono dokładnie w tym samym miejscu zamordowaną i zgwałconą Pię. Czy to samo teraz stało się z trzynastoletnią Sinikką? Krischan, emerytowany policjant, który prowadził śledztwo przed laty, jest przekonany, że sprawy są połączone. Wtedy nie udało mu się złapać mordercy. Tym razem on i jego młodszy kolega David są jeszcze bardziej zdeterminowani, żeby doprowadzić winnego przed sąd.

Podczas gdy rodzice Sinikki są pogrążeni w agonalnym cierpieniu powodowanym przez niepewność i ciągłe wyczekiwanie, los ich córki rozgrzebuje nieco już zabliźnione rany w matce pierwszej ofiary. Ma ona przeczucie, że gość przebywający w jej domu – miły młody człowiek, żonaty i z dwójką dzieci – jest mordercą Pii. Dzień mija, z nieba na modne domki leje się żar a z precyzją budowany świat mieszkańców zaczyna się walić.

Sam reżyser komentuje swój film następująco: „Cisza” zamyka w sobie dwa gatunki: dramat i thriller. Głównym tematem filmu nie jest odpowiedź na pytanie „Kto to zrobił?” ale pokazanie psychicznego stanu bohaterów i tego, w jaki sposób działa na nich strata ukochanych. Film jest obrazem stanu ducha, który we wspaniały sposób oddają aktorzy, grając nie tylko słowem, ale przede wszystkim ciałem. Ich twarze wyrażają to, czego słowami nie da się już powiedzieć.