Eric Stoltz

Charakterystyczny aktor telewizyjny, teatralny i filmowy, silnie związany z amerykańskim kinem niezależnym. Mimo, że niezwykle rzadko można oglądać go w głośnych, hollywoodzkich produkcjach, jest postacią rozpoznawalną i popularną. Najsłynniejszą kreację stworzył u boku Cher w dramacie „Maska”.

Urodził się 30 września 1961 roku w Whittier w stanie Kalifornia. Jego rodzice zajmowali się muzyką, od wczesnego wieku dbając o odpowiednią edukację syna, który uczył się m.in. gry na pianinie i trąbce. Pod koniec lat 70. odkrył pasję aktorską, wiążąc się z trupą teatralną, z którą dał nawet kilka występów podczas festiwalu w Edynburgu. Karierę ekranową zaczynał od ról telewizyjnych.

Po debiucie w filmie „The Grass Is Always Greener Over the Septic Tank” (1978), dał jeszcze kilka występów na małym ekranie, a w 1982 roku po raz pierwszy wziął udział w filmie kinowym „Fast Times at Ridgemont High”, wg scenariusza Camerona Crowe, z Seanem Pennem, Forestem Whitekarem i Jennifer Jason Leigh.

* Przełomową rolą Stoltza była kreacja Rocky’ego – chłopca dotkniętego rzadką chorobą, deformującą ciało i twarz, w dramacie Petera Bogdanovicha „Maska”, z Cher, Samem Elliottem i Laurą Dern (1985, nominacja do Złotego Globu, nagroda ShoWest).*

Film odniósł spory sukces, przynosząc aktorowi szereg propozycji, które ten bez skrupułów odrzucał, konsekwentnie krocząc swoją ścieżką – z dala od blichtru i sławy wielkiego Hollywood, za to w bliskiej styczności z teatrem (nominacja do Tony za rolę w broadwayowskiej sztuce „Our Town” 1988) i kinem niezależnym.

Wielokrotnie miał styczność z takimi twórcami kina niezależnego, jak m.in. Cameron Crowe („Nic nie mów” 1989, „Samotnicy” 1992, „Jerry Maguire” 1996), Noah Baumbach („Kicking and Screaming” 1995, „Impreza za imprezą” i „Zazdrośnik” 1997), czy scenarzysta Roger Hedden („Dynamika ciał” Michaela Steinberga 1993, „Sleep with Me” Rory’ego Kelly 1994, debiut reżyserski „Hi-Life” 1998). Ponadto zdarzyło mu się wystąpić u tak znanych twórców, jak Ivan Passer („Nawiedzone lato” 1988), Terence Davies („Świat zabawy” 2000), Bill Condon („Siostra, siostra” 1987), czy Arthur Penn („Akta hańby” 1996).

* W 1992 roku zebrał pochlebne głosy krytyki za występ u boku Helen Hunt w dramacie „Taniec na wodzie” (Gold Special Jury Award na WorldFest Houston), a w dwa lata później zasłynął dzięki kreacjom u boku Julie Delpy w thrillerze „Napad” oraz obok Winony Ryder i Susan Sarandon w „Małych kobietkach”, zaś przede wszystkim dzięki występowi u Quentina Tarantino w „Pulp Fiction” (1994, nominacja do Independent Spirit Award za rolę drugoplanową).*

Spośród niewielu wysokobudżetowych produkcji, w których zagrał, na pewno warto wymienić horror „Mucha 2” (1989), historyczno-biograficzny film „Rob Roy” Michaela Catona – Jonesa, z Liamem Neesonem i Jessiką Lange (1997) i przygodowy horror „Anakonda” Luisa Llosy, z Jennifer Lopez i Johnem Voightem (1998).

Stoltz nie stronił od ról telewizyjnych. W latach 1994-98 dawał gościnne występy w serialu „Szaleję za tobą” z Helen Hunt, w latach 1998-99 grał lekarza w „Szpitalu Dobrej Nadziei”, a w 2003 roku wystąpił obok Felicity Huffman w mini-serialu „Coś nie tak”.To właśnie na małym ekranie zadebiutował również jako reżyser familijnego filmu dla dzieci „Ten okropny rok!” (2001, nominacja do Daytime Emmy). Ostatnim głośnym występem aktora na dużym ekranie była kreacja ojca-pedofila w thrillerze sci-fi „Efekt motyla” i rola w komedii „Childstar” z Jennifer Jason-Leigh (oba 2004).

Stoltz znany jest z licznych romansów i filmowych ról u boku swoich życiowych partnerek. Najwięcej tego typu występów dał u boku Bridget Fondy („Samotnicy”, „Dynamika ciał”, „W rytmie serca”, „Zazdrośnik”).