Kamerdyner to brzmi dumnie.

Miałem wątpliwości, co do tego filmu. Nie dawałem wiary wcześniej poznanym informacjom. Byłem w błędzie. "Kamerdyner" to obraz, który zaskakuje, poraża, onieśmiela, wzrusza. Wreszcie jest to film, który uczy nas tolerancji i świadomej walki o ideały.

Cecil Gaines, czarnoskóry kamerdyner ośmiu kolejnych prezydentów Stanów Zjednoczonych Ameryki, dorastał na plantacji bawełny. Tragedia rodzinna sprawiła, że został "domowym czarnuchem". Dzięki białej kobiecie na plantacji zyskał umiejętność, która stopniowo zaprowadziła go do Białego Domu, gdzie mottem przewodnim było, "Nic nie widzieć, nic nie słyszeć".

Stany Zjednoczone Ameryki, zlepek kulturowy europejskich narodów potrzebował kilkudziesięciu lat, aby poradzić sobie z brakiem tolerancji rasowej. I były to burzliwe lata ukazane z perspektywy jednego, szczególnego człowieka, który poznał dni chwały, ale i słabości rządzących. Z czasem zyskując wśród nich prestiż, szacunek i poważanie. Jednak oddanie pracy zachwiało jego rodziną. Długotrwały rozłam ze starszym synem jest tutaj jakże wyjątkowo pokazany, z tym samym synem, który w każdy możliwy sposób walczył oto, aby jego bracia byli szanowani i mieli równe prawa. Jego rodzony ojciec potrzebował wielu lat, aby to zrozumieć.

Pomimo faktu, że w filmie "Kamerdyner" nie brakuje wielu głośnych i wyjątkowych nazwisk aktorów jest to rozdanie na jedną główną rolę. Forest Whitaker - nie jest wykluczone, że jako Cecil Gaines zagrał swoją życiową rolę, w której nie ma cienia fałszu lub słabości. To, co dzieje się w otaczającym go świecie, z jego braćmi maltretowanymi przez lata przez białych odbija się, jakże wyraźnie na jego twarzy.

Film nie ma słabych punktów, jest przemyślany od samego początku do końca. Niesie ze sobą wielką siłę, dotyka ducha, łapie za serca i sprawia, że porusza się góra. Brakuje mi jednak dobrych i trafnych słów, aby z pełnym przekonaniem oddać pełną gamę barw, jakie ze sobą niesie "Kamerdyner". Są dobre myśli, ale trudno ubrać je w odpowiednie słowa godne tego filmu. Jakże szczególnym paradoksem stał się fakt, iż po latach walki i bezgranicznego cierpienia, gdy Amerykanie stali się sobie równi na fotelu prezydenckim zasiadł czarnoskóry prezydent. Bo to właśnie wtedy świat poznał historię kamerdynera ośmiu prezydentów - Eugene Allen - to jego historia.

Polecam z czystym sumieniem.