Małgorzata Dobrowolska

Australijska i polska aktorka, stała odtwórczyni ról u Paula Coxa, jedna najbardziej cenionych aktorskich osobistości na Antypodach.

Urodziła się 2 czerwca 1958 roku w Kamiennej Górze. Studiowała w PWST we Wrocławiu, którą ukończyła w 1980 roku. Zdążyła jeszcze zadebiutować na scenie tamtejszego Teatru Polskiego i wystąpić u Wojciecha Marczewskiego w „Dreszczach”, gdy podjęła decyzję o emigracji. Do Australii wyjechała przez Austrię, latem 1981 roku.

Już kilka miesięcy później udało jej się zadebiutować na scenie w Sydney, w sztuce „Bachantki”. Debiutem filmowym była udana, pierwszoplanowa rola polskiej emigrantki Niny w dramacie „Silver City” Sophii Turkiewicz (1984, nominacja do nagrody Australijskiego Instytutu Filmowego). Na kolejne propozycje nie trzeba było długo czekać.

Dwa lata później zagrała w thrillerze „Surfer”, a w 1987 roku – w cieszącej się popularnością na Antypodach komedii „Na osiemdziesiąt sposobów dookoła świata” Stephena MacLeana.

Największe uznanie przyniosły jej role u cenionego reżysera australijskiego, Paula Coxa - począwszy od napisanej specjalnie dla niej kreacji opiekunki socjalnej - Terese w „Złotym warkoczu”(1990), przez występ w poruszającej „Opowieści o kobiecie” z umierającą Sheilą Florance w roli głównej (1991, nominacja do nagrody Australijskiego Instytutu Filmowego), tytułową rolę siostry Lucy w „Zakonnicy i bandycie” (1992), główną postać Sary w krótkometrażowym „Dotknij mnie” (1993) i drugoplanowy występ w „Wygnaniu” (1994), aż po kończącą kilkuletnią współpracę rolę w komediowej „Zemście i pożądaniu” (1996).

Ponadto, dwukrotnie wystąpiła u Johna Dingwalla (dramat „Fobia” 1990, „Opiekun” z Hugo Weavingiem 1993), zagrała prostytutkę w komedii nowozelandzko-australijskiej „Kevin Rampenbacker and the Electric Kettle” (1994) i panią Wilson w filmie akcji „Resistance” z Jackiem Thompsonem (1992). Nierzadko pojawiała się na małym ekranie, biorąc udział w filmach TV (m.in. „I’ve Come About the Suicide” Sophii Turkiewicz 1987, „The Great Air Race” 1993) i dając gościnne występy w serialach („City West” 1984, „A Country Practice” 1988-89, „Mission: Impossible” 1989, „Fields of Fire III” 1989, czy „Cena życia” 1999, 2004, 2006).

W 1999 roku, po kilkunastu latach przerwy powróciła na polskie ekrany, dzięki roli Anny Borowskiej, żony głównego bohatera filmu „Tydzień z życia mężczyzny” w reżyserii i z udziałem Jerzego Stuhra (nominacja do Orła). Para aktorów spotkała się ponownie kilka lat później i znów zagrała małżeństwo, tym razem w filmie Przemysława Wojcieszka „Doskonałe popołudnie” (2005).

Oprócz występów w filmach, Gosia Dobrowolska wykłada na wydziale reżyserskim szkoły filmowej w Sydney, prowadząc zajęcia dotyczące pracy z aktorem na planie. Czasem reżyseruje dla teatru w Sydney.

Podobno we wszystkich filmach starała się wprowadzać element zdradzający jej pochodzenie - wypowiadając polskie słowo, zdanie, nucąc melodię polskiej piosenki, czy wprowadzając jakiś charakterystyczny detal do dekoracji wnętrza/planu.

W 2007 roku, w ramach MFF Era Nowe Horyzonty we Wrocławiu odbył się przegląd filmów z udziałem aktorki.