Podróże

Podróże koncentrują się na pamięci, więzach rodzinnych, ukazują współistnienie przeszłości z teraĽniejszością. Przypominają o utracie - utracie ludzi, języka, miejsca, tożsamości i wolności - i pokazują, jak szybko świat zmierza w nowym kierunku. Naturalna gra nieprofesjonalnych aktorów, sprawia, że film odbiera się jak dokument. Wszelkie fabularyzowanie, reżyserowanie sytuacji i opowieści wydało się Emmanuelowi Finkielowi nie tylko zbędne, ale i niestosowne. Stąd może oszczędność języka. Wszystko zdeterminowała waga tematu. Jednak nie martyrologia narodu żydowskiego jest tematem tego filmu, to raczej poboczny wątek. To nie jest utwór wspominający miliony umarłych, lecz film o żyjących, film o uczuciach i spotkaniach. Trzy opowieści i podróże trzech bohaterek to świadectwa poszukiwania żywych relacji międzyludzkich i prawdziwych emocji. To film o starszych ludziach, którzy chcieliby żyć nie tylko wspomnieniami, lecz którzy wierzą w moc miłości i więzi rodzinnych. Spokojny i pozbawiony okrucieństwa obraz

ludzi, którzy mimo tragicznej przeszłości, nie tracą nadziei.