Polskie filmy gośćmi honorowymi na festiwalu w Lizbonie
Lizboński Village International D-Cinema Festival (VIDCF) trwa od poniedziałku. Polacy to jego goście honorowi.
Projekcje filmów Wajdy, Kieślowskiego, Zanussiego i Kolskiego na festiwalu w Lizbonie zwiększą szanse na to, by polskie obrazy były znacznie częściej pokazywane w kinach w Portugalii - uważają organizatorzy tej imprezy.
Organizatorzy festiwalu mają też nadzieję, że w Polsce bardziej znane staną się filmy z Portugalii. I że zyskają one taką sympatię polskich widzów, jak kino hiszpańskie - reprezentowane m.in. przez filmy Pedro Almodovara.
Festiwal VIDCF cieszy się w stolicy Portugalii dużą popularnością, choć w tym roku ma dopiero drugą edycję. Jego pierwsza edycja, w 2006 r., zgromadziła ponad 10 tys. widzów. W przypadku tegorocznego festiwalu, w samej ceremonii jego otwarcia wzięło udział prawie 1000 gości.
Zorganizowano ją w prestiżowym Cinema Sao Jorge. To najbardziej znane kino w Lizbonie - działa od prawie 60 lat, zlokalizowane przy najsłynniejszej ulicy miasta, reprezentacyjnej Avenida da Liberdade. Ma trzy sale, z których największa może pomieścić ok. 900 widzów.
Jak powiedział PAP dyrektor festiwalu VIDCF, Marco Espinheira, nazwiska Wajdy, Kieślowskiego czy Polańskiego są w Portugalii dobrze znane.
"- Wszyscy wiemy, że to znakomici reżyserzy i że polska kinematografia ma wielkie tradycje" - powiedział. "A jednak zobaczyć polski film w zwyczajnym portugalskim kinie jest trudno" - przyznał.
Właśnie dlatego Polaków zaproszono jako gości honorowych festiwalu - wyjaśnił szef VIDCF.
Polskę reprezentują jedynie filmy; ich twórcy nie przyjechali do Lizbony.
Espinheira ma nadzieję, że jeśli projekcje zwrócą uwagę tamtejszej publiczności na potencjał polskiej kinematografii, wpłynie to na decyzje portugalskich dystrybutorów o częstszym wprowadzaniu polskich filmów do kin w Portugalii.
Na festiwalu VIDCF Portugalczycy obejrzą: "Popiół i diament" oraz "Kanał" Andrzeja Wajdy, "Krótki film o miłości" i "Bliznę" Krzysztofa Kieślowskiego, "Życie jako śmiertelna choroba przenoszona drogą płciową" Krzysztofa Zanussiego oraz "Jasminum" Jana Jakuba Kolskiego (jako przykład najnowszych osiągnięć polskich filmowców).
Projekcje te zorganizowano dzięki współpracy z Ambasadą RP w Lizbonie i polską Filmoteką Narodową.
Espinheira ma jednocześnie nadzieję, że Polacy bardziej zainteresują się kinematografią portugalską. Po jaki temat najczęściej sięgają portugalscy reżyserzy? "Po temat miłości" - odpowiedział. Podkreślił, że problemy podejmowane w tych filmach są często uniwersalne, a zatem bliskie także Polakom.
Przykład portugalskiego filmu o miłości to dramat "The Lovebirds", który wyreżyserował 42-letni Bruno de Almeida. Film ten jest wspólną produkcją Portugalii i USA. Pokazano go... w poniedziałek podczas ceremonii otwarcia VIDCF. Była to jego światowa premiera.
"The Lovebirds" to kilka niezależnych historii, rozgrywających się tej samej nocy we współczesnej Lizbonie. Głównymi bohaterami są m.in.: kelnerka wychowująca samotnie dwie córki, Amerykanin goszczący w Portugalii, pilot samolotów pasażerskich zdradzający podczas podróży swoją żonę, dwóch złodziejaszków i samotny taksówkarz.
Wszyscy oni uświadamiają sobie, że najważniejsze w życiu nie są kariera, czy ekscytujące podróże, lecz bliskość innych ludzi - miłość, przyjaźń i wzajemne wsparcie.
Zauważają, jak trudno we współczesnym świecie wyrażać uczucia wprost, jawnie okazując ciepło innym, i że nie jest łatwo zrezygnować z własnych egoistycznych potrzeb, aby poświęcić się dla przyjaciela.
W filmie de Almeidy młody Amerykanin - kilkanaście godzin przed powrotem do USA - zauważa w lizbońskim metrze piękną kelnerkę. Zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Postanawia śledzić ją, a potem nawiązać rozmowę. Kobieta zaś, widząc obserwującego ją mężczyznę, sądzi że to niebezpieczny wariat. Zaczyna więc uciekać.
W innej części miasta taksówkarz odwiedza, już po raz kolejny, prostytutkę. Uświadamia sobie wtedy, że tak naprawdę potrzebuje nieco ciepła i uczuć, że sam seks mu nie wystarcza.
Gdy prostytutka ze śmiechem oświadcza, że zależy jej tylko na pieniądzach i że traktuje taksówkarza przedmiotowo, mężczyzna czuje się skrzywdzony. Zrozpaczony, postanawia ją zabić.
Do kłótni dochodzi także między złodziejaszkami. Jeden jest bezdomny, drugi więc gości go od dłuższego czasu w swoim mieszkaniu. Gospodarz dochodzi do wniosku, że jednak "potrzebuje odrobiny prywatności" i postanawia wyrzucić przyjaciela na ulicę.
Bruno de Almeida pochodzi z rodziny portugalskiej. Urodził się we Francji - w Paryżu, dorastał w Lizbonie, a od 1985 r. mieszka w USA. W 1993 r. na festiwalu w Cannes otrzymał nagrodę dla najlepszego filmu krótkometrażowego, za obraz pt. "The Debt" ("A divida").
Village International D-Cinema Festival potrwa do niedzieli. Jest poświęcony przede wszystkim filmom zrealizowanym w nowoczesnej technologii cyfrowej (D-Cinema - Digital Cinema). Przy jej użyciu nakręcono wszystkie filmy startujące w konkursach głównych VIDCF; m.in. w dwóch konkursach międzynarodowych - dla filmów pełnometrażowych i krótkometrażowych, gdzie o nagrody walczą m.in. obrazy z USA, Włoch, Belgii, Wielkiej Brytanii i Argentyny.