Przebudzenie (2003)

W szpitalnej sali leży podłączona do respiratora dziewczynka pogrążona w śpiączce. Pewnej nocy siada obok niej starzec i zaczyna snuć opowieść. Opowiada dziewczynce historię o tajemniczym samotnym chłopcu, który mieszkał w „Cybernetycznym Świecie Bajki”. Było to mroczne królestwo o nazwie Spektronia, w czasach gdy roboty dopiero zaczynały przypominać ludzi. Świat ten – pogrążony w nieustającej wojnie i chaosie – nie przypominał świata znanego z tradycyjnych bajek. Nasz bohater – zwany Hero – żył samotnie. Nie chciał mieć nic wspólnego z krainą, którą rządził zły król mieszkający w ołowianym zamku. Ten okrutny despota miał tylko jeden, mały problem... krnąbrną córkę.

Hero trzyma się z dala od kłopotów Spektronii. Mieszka za siedmioma górami, za siedmioma rzekami, w ostatnim z siedmiu żywych lasów, na leśnej polance w specjalnie skonstruowanym domu, który jest jego azylem. W samotności, mając komputer za przyjaciela, bez reszty poświęca się malowaniu obrazów. To jedynie daje mu ukojenie, pozwala tworzyć i pielęgnować subtelny wewnętrzny świat jego marzeń. Obrazy są barwne i nie przypominają ponurej, szarej Spektronii. Tworzenie malarskich wizji pochłania Hero do tego stopnia, iż granica między prawdą a fikcją zaczyna się zacierać. Na jego obrazach nie ma bitew, wojowników. Są za to wschody słońca, lazurowe niebo, łąki i zawsze dwoje tych samych ludzi – on oraz jego upragniona miłość.

Pewnego dnia spokój Hero zostaje naruszony – o dom roztrzaskuje się powietrzny skuter. Rozbitkiem okazuje się dziewczyna – łudząco podobna do kobiecej postaci z jego obrazów. Wraz z ostatnim tchnieniem dziewczyna wręcza naszemu bohaterowi tajemniczą księgę. Prosi go też, aby dokończył za nią tajmniczą misję. Księga jest drogowskazem. Na jej stronicach Hero znajduje rozmaite prawdy, a wśród nich taką oto definicję: Kraina Nocy – miejsce, gdzie ogniskuje się to, co spostrzegamy, miejsce, gdzie w otchłaniach nicości giną wszelkie odpowiedzi, miejsce, gdzie kończy się to, co zrozumiałe i gdzie zaczyna się niepojęte...
Zdruzgotany śmiercią dziewczyny chłopiec postanawia wyruszyć w świat w poszukiwaniu utraconego sensu... Niesie pod pachą księgę nieznajomej, a na swej głowie jej hełm służący do „Dośrodkowej Teleportacji”...

Jak mówią sami twórcy filmu jest to dramat cybernetyczno-mistyczny zrealizowany w 90% w technice komputerowej animacji 3D i z 10% udziałem zdjęć filmowych.

Film powstaje w dwóch wersjach: – krótko i pełnometrażowej. W wersji krótkometrażowej jest to historyjka o chłopcu – samotniku mieszkającym w „Cybernetycznym Świecie Bajki”, który pod wpływem dramatycznych wydarzeń, jakie zachodzą w jego życiu, wyrusza w świat, aby zmierzyć się z rzeczywistością, poznać ją i znaleźć odpowiedzi na nurtujące go pytania. Historia ta opowiedziana jest za pomocą komputerowej animacji w pełni wykorzystującej technikę 3D. Pełnometrażowa wersja filmu toczy się na kilku płaszczyznach, w różnych wymiarach przenikających się między sobą, co wymagało użycia dwóch technik. W 10% jest to tradycyjny film aktorski, natomiast pozostałe 90% to wspomniana już (ale rozbudowana o technikę alter3D) animacja komputerowa.