Salo, czyli 120 dni Sodomy

Powieść de Sade’a, „120 dni Sodomy, czyli szkoła libertynizmu” została ukończona w znanej dziś formie w 1785 roku, kiedy autor odbywał karę w bastylskich lochach. Powieść przenosi czytelników do schyłku panowania Ludwika XIV i zamku Salling, gdzie czworo bogatych libertynów w towarzystwie 42 osób przez cztery miesiące oddaje się orgiom seksualnym. Pasolini, ekranizując dzieło francuskiego pisarza, postanowił przenieść akcję z XVIII wieku w czasy II wojny światowej do Włoskiej Republiki Socjalnej (1943-1945) w rejonie Salò. W tytułowym miasteczku, w którym Mussolini założył Repubblica Sociale Italiana, będącą ostatnią próbą utrzymania faszyzmu w okupowanych przez armię niemiecką Włoszech, czterej dygnitarze republiki – Prezydent, Książę, Burmistrz i Biskup – urządzają wśród miejscowej ludności łapankę. Ofiarami padają młodzi chłopcy i dziewczęta. Wszyscy zostają odwiezieni do odludnej willi, gdzie będzie miała miejsce wielodniowa orgia pełna gwałtów, tortur, poniżania i mordowania.