Stanisław Sparażyński to polski aktor filmowy i teatralny. Występował w teatrach w Poznaniu, Gnieźnie, Toruniu, Łodzi, Opolu i Warszawie. Urodził się 22 lipca 1931 roku we wsi Majdany, która obecnie w granicach miasta Golina. Jego rodzice – Józef i Kazimiera – mieli jeszcze czworo dzieci. Stanisław Sparażyński ma trzech braci i jedną siostrę. Podczas drugiej wojny światowej musiał pracować jako goniec u sołtysa oraz jako pracownik fizyczny przy rozbiórce kościoła w Golinie (na polecenie okupanta). Stanisław Sparażyński jest absolwentem liceum ogólnokształcącego w Słupcy, które udało mu się ukończyć po wojnie. Następnie wstąpił do seminarium w Lądzie. Warto dodać, że był także członkiem chóru. W trakcie prób śpiewu poznał swoją przyszłą żonę – Zofię Szumańską. Po trzech latach musiał przerwać naukę, ponieważ ciężko zachorował na tyfus. Po długim pobycie w szpitalu wyemigrował do najstarszego brata, do Szczecina. Następnie, rozpoczął tam naukę w szkole aktorskiej. Stanisław Sparażyński w 1957 roku zdał egzamin eksternistyczny. Już w trakcie studiów pracował jako aktor. Dzisiaj mieszka w Warszawie i nadal jest czynny zawodowo. Nie tylko pracuje jako aktor, ale także jako nauczyciel emisji głosu.

Stanisław Sparażyński – kariera zawodowa

Stanisław Sparażyński pracował w wielu teatrach. Jego angaże można przedstawić następująco:
1954 – 1955 Teatr Estrady w Poznaniu
1955 – 1959 Teatr im A. Fredry w Gnieźnie
1959 – 1964 Teatr Polski w Poznaniu
1965 – 1969 Teatr im. W. Horzycy w Toruniu
1969 – 1976 Teatr im. S. Jaracza w Łodzi
1979 – 1977 Teatr Narodowy w Warszawie
1978 – 1980 Teatr Ateneum w Warszawie
1980 – 1985 Teatr im. J. Kochanowskiego w Warszawie
1985 – 1991 Teatr Narodowy w Warszawie

Stanisław Sparażyński znany jest także jako aktor filmowy i serialowy. Można go było podziwiać w takich produkcjach, jak „Plebania”, „Kasia i Tomek”, „Na Wspólnej”, „Świat według Kiepskich”, „Przeprowadzki”, „Pogranicze w ogniu”, „Zmiennicy”, Panna z mokrą głową. Ponadto, Stanisław Sparażyński wystąpił w filmach: Palec Boży (1972), Mazepa (1975), Zamach stanu (1980), Sceny nocne (1989), Deja vu (1989), Pestka (1995), Wielkie rzeczy (2000), Czeka na nas świat (2006), Hiszpanka (2016).
Ostatnio można go podziwiać w monodramie na podstawie książki Alojzego Twardeckiego pt. „Szkoła Janczarów” o mentalności zgermanizowanego chłopca wywiezionego do Niemiec.

Komentarze

Trwa ładowanie