Stanisława Celińska nie wierzy w rzeczy niemożliwe

Najciekawsze są takie zadania, jak np. zagrać wiatr albo ślimaczka, pomidora czy rzepę, albo kiedy można sobie wyobrazić, jak to jest być wodą. Gdyby moje dzieci nie miały co jeść, zagrałabym wszystko, ale nie ma takiej potrzeby, dlatego pewnych ról po prostu nie przyjmuję - powiedziała Stanisława Celińska w wywiadzie dla "Gazety Wyborczej". Celińska jest nie tylko znakomitą aktorką, ale jest przede wszystkim prawdziwą kobietą z krwi i kości. Nie wirtualną gwiazdą ze szklanego ekranu, ale prawdziwym człowiekiem, który miewa ludzkie słabości, o których mówi głośno. Potrafi jednak nad nimi zapanować i teraz zachwyca nas swoim talentem.

Życiowe motto

Żyć tu i teraz.

Internet to dla mnie...

nie mam Internetu...

Najważniejsza książka

Pismo Święte - Nowy Testament.

Nie wierzę...

w rzeczy niemożliwe.

Gdybym nie była sobą, chciałabym być...

jakimś miłym zwierzątkiem albo groźnym.

Najważniejszy wynalazek ludzkości

telefon, ze względu na kontakt z dziećmi.

Najbliższym z czterech żywiołów jest mi...

Ogień - bo to ciepło i energia.

Najważniejszym dniem w moim życiu był...

ślub mojej córki - 5 sierpnia 2006.

Stanisława Celińska, absolwentka wydziału aktorskiego warszawskiej PWST. Po dyplomie została zaangażowana przez Erwina Axera do Teatru Współczesnego, gdzie występowała przez 5 lat. Niemal równocześnie zaczęła pracę jako aktorka filmowa i estradowa. Została dostrzeżona przez Andrzeja Wajdę i zaangażowana do filmu "Krajobraz po bitwie", który osiągnął wielki sukces w Cannes, a Stanisława Celińska zebrała tam świetne recenzje za rolę Niny. W 1976 roku zgłosiła się do zespołu aktorskiego nowo otwartego, prowadzonego przez Tadeusza Łomnickiego warszawskiego Teatru na Woli. Z Teatrem Polskiego Radia współpracowała od 1969 roku. Rok później rozpoczęła współpracę z Teatrem Telewizji, w którym zagrała blisko 60 ról. Równolegle pracowała w teatrze i w filmie. Grała zarówno role pierwszoplanowe, jak i epizody. Okazało się, że potrafi również mistrzowsko zagrać charakterystyczne role bohaterów drugiego planu.