Latkowski oskarża celebrytów o pedofilię. Bardzo nieumiejętnie

Najnowszy film Sylwestra Latkowskiego "Nic się nie stało" poświęcony jest aferze pedofilskiej wokół sopockiego klubu Zatoka Sztuki. Była ona opisana bardzo dokładnie przez dziennikarzy i dziennikarki "Gazety Wyborczej". Poświęcona im była seria artykułów i książka Bożeny Aksamit i Piotra Głuchowskiego "Zatoka świń", wydana prawie dokładnie cztery lata temu, w kwietniu 2016 roku. Wydarzenia miały miejsce na początku dekady w Sopocie, a najbardziej dramatycznym faktem związanym z tą sprawą, był gwałt, a potem samobójstwo 14-letniej dziewczyny.

Jej prześladowcą, a zarazem głównym oskarżonym w sprawie, był Krystian W., nazywany "łowcą nastolatek". Latkowski relacjonuje przebieg wydarzeń w oparciu o znane wcześniej materiały ze śledztwa i rozmowy z matką i ciotką dziewczyny. Reżyser w swoim stylu "przyciska" rozmówczynie, ale niewiele z tego wynika - mówią dokładnie to, czego można się spodziewać po kobietach, które przeżyły traumę: że trudno im wracać pamięcią do tamtych wydarzeń, że są wstrząśnięte i nie mogą się pozbierać.

W filmie Latkowskiego są także rekonstrukcje wydarzeń sprzed lat: aktorzy i aktorki na tle patetycznej muzyki szarpią się w samochodach i na hotelowych łóżkach. Kuriozalne są inscenizowane kontakty z policyjnym informatorem: Latkowski udaje, że prowadzi dialog z zakapturzonym statystą, a lektor czyta - prawdopodobnie - transkrypt rozmów.

Film miał opowiadać o pedofilii wśród polskich celebrytów. Ale... nie mówi o nich prawie wcale. Na jednym z ujęć miga niezbyt wyraźne zdjęcie z imprezy na jachcie, na której bawią się m.in. aktor Borys Szyc czy piłkarz Jarosław Bieniuk. Na innym, szybko zmontowanym, ujęciu pojawiają się fotografie osób bawiących się w Zatoce Sztuki, m.in. Tomasza Iwana czy Natalii Siwiec, nie brakuje też celebrytów, którzy nie od dziś mają "na pieńku" z władzą. To m.in. muzycy: Adam Nergal Darski czy Krzysztof Skiba.

Zatoka Sztuki była przez kilka lat popularnym klubem, gdzie odbywały się koncerty i imprezy taneczne - można w ciemno założyć, że przez ten czas pojawili się tam prawie wszyscy, którzy aktywnie uczestniczyli w życiu kulturalnym i towarzyskim Trójmiasta, a także wiele osób z Warszawy. Latkowski wplata też do filmu wątek akcji poparcia dla Zatoki Sztuki po tym, kiedy władze miasta postanowiły wymówić umowę najmu.

W akcji w mediach społecznościowych brali udział m.in. znani aktorzy i aktorki: Magdalena Cielecka czy Wiktor Zborowski. Wątki dotyczące celebrytów nie są jednak w filmie w żaden sposób rozwinięte: reżyser nie wyjaśnia ich roli w aferze, nie podaje żadnych dowodów na ich udział w działaniach przestępczych.

W filmie pojawiają się oskarżenia pod adresem policji i prokuratury, które miały tuszować sprawę. Na ich potwierdzenie także nie ma żadnych dowodów, żadnych nazwisk, żadnych dat, żadnych szczegółów.

W jakimś sensie film Latkowskiego jest zapisem jego porażek, braku fachowości i dziennikarskiej rzetelności. To historia o tym, jak "dziennikarzowi śledczemu" nic się nie udaje. Owszem, próbuje nawiązać kontakt z prokuraturą, ale nie sprawdził, że prokurator prowadząca sprawę jest na urlopie. Kończy się więc na rozmowach ze strażnikami i rzeczniczką prasową urzędu.

Podobnie jest w przypadku Marcina T., właściciela Zatoki Sztuki, znajomego Krystiana W. - Latkowski rozmawia z nim przez telefon i dowiaduje się, że do żadnego spotkania nie dojdzie. Klamkę całuje też pod domem Krystiana W. i w kamienicy w Pucku, gdzie miało dochodzić do gwałtów na nastolatkach.

W filmie nie znalazło się w zasadzie nic nowego. Autorski wkład Latkowskiego to kilka nieudanych wywiadów z przypadkowymi ludźmi: sąsiadami, dalekimi krewnymi, anonimowymi bywalcami klubu. I kiczowate rekonstrukcje. Film nie wnosi niczego do sprawy, nie posuwa jej do przodu, nie otwiera nowych wątków, nie podaje świeżych tropów. Choć Latkowski próbuje zbudować teorię, że w sprawę wplątani byli celebryci i dlatego "ukręcono jej łeb", w żaden sposób nie potrafi jej uprawdopodobnić.