"Katyń" należałoby oglądać na stojąco - napisał w recenzji opublikowanej w piątek w "Corriere della Sera" czołowy włoski krytyk filmowy Tullio Kezich. Entuzjastycznie w dniu wejścia filmu na ekrany kin we Włoszech oceniła go także "La Repubblica".
Kezich podkreślił na łamach mediolańskiego dziennika, że film Wajdy, "podniosły jak oratorium i zarazem prosty jak życiowa historia" powinien być dla wszystkich obowiązkowy.
Jednocześnie podzielił się swymi przewidywaniami, że w Italii pojawią się opinie, że "ten krzyk duszy, wyrażony w klasycznej formie" to "ramotka".
"Przewiduję, że w zdegradowanych, nieodpowiedzialnych Włoszech", gdzie największą widownię, nawet w dniu śmierci Eluany Englaro gromadzi reality show "Big Brother", film ten "spotka się z niewielkim zainteresowaniem" - dodał.
"Ale w kraju, który upiera się, by uważać się za cywilizowany, film ten należałoby oglądać na stojąco" - podsumował guru włoskiej krytyki filmowej. Podzielił się także bardzo osobistym wyznaniem. Wspominając Polaków, których spotykał w czasie drugiej wojny światowej, napisał, że zastanawiał się już wtedy i zastanawia nadal, skąd brała się ta "obłąkana nienawiść do nich ze strony Niemców, jak i Rosjan".
Według dziennika "La Repubblica" dzieło Wajdy jest "wkładem do odkrycia i rozpowszechnienia wiedzy o jednej z najmroczniejszych i przez dekady najbardziej negowanych kart historii XX wieku". Przywołując takie - jak podkreśliła gazeta - arcydzieła, jak "Kanał" i "Popiół i diament", autor recenzji zauważył, że w "Katyniu" jest coś znacznie więcej: "rozrachunek z wydarzeniem, które blisko dotknęło" reżysera.
"Film, z przejęciem i emocjami, jakie mógł włożyć weń artysta znany z pasji swego kina i człowiek, tak głęboko dotknięty przez to wydarzenie, podąża śladami kilku przykładowych, prywatnych historii" - zauważa rzymski dziennik kładąc nacisk na siłę wyrazu opowiedzianych w nim osobistych historii.