Wojna na grzebienie

Wojna na grzebienie – opis

Wojna na grzebienie to film komediowy z 1999 roku z udziałem Craiga Fergusona. Film wyreżyserował Kevin Allen, scenariusz napisali Ferguson i Sacha Gervasi.

Główny bohater filmu Wojna na grzebienie, Crawford Mackenzie (w którego wciela się Craig Ferguson), jest doskonałym fryzjerem, pewnego dnia dostaje zaproszenie od World Hairdresser International Federation na prestiżowy konkurs fryzjerski.

Crawford wyrusza do Los Angeles, pewny swoich umiejętności. W międzyczasie filmowiec Martin Samuels ma kręcić o nim film dokumentalny, dlatego razem z fryzjerem wyrusza cała ekipa telewizyjna. Jak się później okazuje, Crawford Mackenzie został tu zaproszony jako widz, a nie uczestnik.

Bohater filmu Wojna na grzebienie za wszelką cenę postanawia udowodnić, że powinien uczestniczyć w zawodach. Stara się dostać do konkursu. Dzwoni do kolegi Scota Sean Connery, dostaje legitymację związkową, prosi aktualnego mistrza o pomoc. Czy uda mu się wziąć udział w zawodach i wygrać Platynowe Nożyce?

Wojna na grzebienie – inne tytuły filmu

• Je M'Appelle Crawford (My Name is Crawford) (USA)
• Scissors Cup (Japonia, Anglia)
• Sukkelat sakset (Finlandia)
• Con mucho estilo (Hiszpania) (With Great Style)
• Der Große Mackenzie (Niemcy) (The Big Mackenzie)

Wojna na grzebienie – ciekawostki

Zdjęcia Wojny na grzebienie wykonano w Glasgow (Szkocja, Wielka Brytania) oraz w Los Angeles (Kalifornia, USA) w okresie od 19 maja do lipca 1998 roku.

Inspiracja do Wojny na grzebienie wynikała z pragnienia Craiga Fergusona do stworzenia wesołego filmu celebrującego szkockość, w przeciwieństwie do epickiej natury filmów takich, jak Braveheart czy Rob Roy, czy też pesymistycznych cech filmów Trainspotting i Shallow Grave.

Scenariusz został zatwierdzony przez firmę Warner Brother po pięciodniowej ostrej licytacji. Warner Brothers było jedynym studio przygotowanym do natychmiastowej zgody na produkcję filmu Wojna na grzebienie.

Film Wojna na grzebienie nie był jedynym fryzjerskim filmem produkowanym w tamtym czasie. Wojna na grzebienie została zrealizowana jako pierwsza w 1999 roku, powodując, że film Blow Dry został opóźniony do 2001 roku.

Obsadzenie wszystkich siedemdziesięciu ról w filmie zajęło reżyserowi castingu, Krisowi Nicolau'owi, około pięciu tygodni.
Frances Fisher pierwotnie miała wcielić się w postać Monique, która ostatecznie trafiła do Mary McCormack. Zamiast tego zdecydowała się zagrać w Candy publicystkę.

Craig Ferguson uczęszczał do zakładu fryzjerskiego, aby dowiedzieć się wszystkiego o sztuce fryzjerskiej. Peruki używane w finale konkursu o Platynowe Nożyce są wykonane z prawdziwych ludzkich włosów.