Wyjątki z dekalogu

Młody człowiek, nieodpowiednio jak na tę porę roku ubranym przedziera się przez śnieżne bezdroża. Trafia do domu na odludziu, gdzie starsze małżeństwo zaprasza go do środka. Przybysz zachowuje się dziwnie, więc gospodarz wyprasza go z domu. Po pewnym czasie młodzieniec wraca i dokonuje potwornej zbrodni. Po aresztowaniu Drengen trafia do zakładu o więziennym rygorze dla niebezpiecznych przestępców z zaburzeniami psychicznymi. Jest zamknięty w sobie, nie można nawiązać z nim kontaktu. W dodatku przejawia skłonności samobójcze, twierdzi że taka jest wola Boga. Zajmująca się nim psycholog traci wiarę w możliwość dotarcia do mrocznych zakamarków psychiki chłopca. Zwraca się o pomoc do pani pastor z pobliskiego kościoła. Liczy się to, że osobie duchownej łatwiej przyjdzie zgłębić religijne motywy postępowania Drengena. Pastor Helen prowadzi z nim długie rozmowy sam na sam w celi chłopaka. Drengen jest mało komunikatywny, wyrzuca z siebie pojedyncze słowa pozbawione sensu. Ale to właśnie w nich znajduje się klucz
do jego wnętrza. Wyprawa w przeszłość Drengena, gdzie tkwią sekrety jego traumy, staje się coraz bardziej niebezpieczną grą dla obu stron. Oboje padną jej ofiarą.