Zmarł Neville Marriner, jeden z największych dyrygentów

Uhonorowany przez królową tytułem szlacheckim, Marriner prowadził wiele najsłynniejszych orkiestr świata i zachował do późnych lat aktywność - w swoje 90. urodziny dyrygował zorganizowanym z tej okazji koncertem.

Jak powiedział obecny przewodniczący Akademii, Paul Aylieff, po zmarłym pozostaje olbrzymia artystyczna spuścizna i ogrom nagrań z orkiestrami z całego świata, a Academy of St Martin in the Fields posiada największą na świecie dyskografię - 500 albumów. Orkiestra ta, wyspecjalizowana w repertuarze z XVIII wieku, stała się też synonimem muzyki klasycznej - od Bacha po Strawińskiego.

Ścieżka dźwiękowa, którą Marriner nagrał do filmu "Amadeusz" Milosza Formana z 1984 roku stała się jednym z najbardziej popularnych nagrań muzyki klasycznej, przepustką do sławy przekraczającej sale filharmonii. Album z tym nagraniem rozszedł się na świecie w 6,5 mln egzemplarzy.

Marriner nagrał z ASMF wszystkie symfonie Mozarta oraz główne dzieła Haendla i Haydna.

Urodzony w Lincoln jako syn stolarza, Marriner muzyczną karierę zaczynał od gry na skrzypcach. Studiował w czasie II wojny światowej w Królewskim Kolegium Muzycznym, a potem Konserwatorium Paryskim. Występował w smyczkowym kwartecie i trio, a następnie w Londyńskiej Orkiestrze Symfonicznej.

W udzielonym w zeszłym roku wywiadzie opowiadał, że na skrzypcach zaczął grać, idąc w ślady ojca, dla którego muzyka była wielka pasją i który grał na pianinie i prowadził chór metodystów. Wspominał, że czasem soliści chóru ćwiczyli w jego rodzinnym domu i często zasypiał, słysząc dobiegającą z dołu muzykę Haendla z oratoriów "Mesjasz" lub "Jefte".

Swoją orkiestrę, która wzięła nazwę od klasycystycznego kościoła św. Marcina wśród Pól w północno-wschodnim narożniku Trafalgar Square w Londynie, utworzył w 1958 roku, najpierw jako zespół 13 przyjaciół, z którymi grał barokową muzykę smyczkową. Od początku, do 2011 roku, kiedy został dożywotnim przewodniczącym Akademii, był jej dyrektorem muzycznym.

Dyrygenturze poświęcił się po studiach w USA, gdzie założył Orkiestrę Kameralną Los Angeles, jednocześnie rozwijając Akademię, którą powiększył w latach 60. o instrumenty dęte, i jej repertuar.

W 1979 roku został dyrektorem muzycznym i głównym dyrygentem dwóch orkiestr - Minneapolis Symphony Orchestra i Suedwest Deutsche Radio Orchestra w Stuttgarcie, pełniąc te role do późnych lat 80. Tytuł szlachecki otrzymał w 1985 roku. Wcześniej, w 1979 roku, odznaczono go Orderem Imperium Brytyjskiego.

Kontynuował pracę, występując z orkiestrami na całym świecie.