A ty jakim jesteś krajobrazem?

Plaże Agnes” to ciepła autobiograficzna opowieść o życiu i twórczości francuskiej reżyserki, Agnes Vardy. Sama artystka pokazuje nam swój świat: rozpościerający się od plaż Morza Północnego aż po Korsykę. Zaprasza do swoich domów. Opowiada o swoich miłościach i rodiznie.

Agnes Varda to jedna z najważniejszych francuskich reżyserek, feministka, zaczynała od fotografowania ulicy. Bez żadnego przygotowania warsztatowego i teoretycznego (nie studiowała reżyserii) nakręciła w 1956 roku swój pierwszy film „La Pointe Courte”, który zapowiada nowy nurt w kinie - francuską Nowa Falę. W swoim dorobku ma wiele filmów dokumentalnych, a także głośny obraz „Cleo od 5 do 7”.

„Każdy człowiek ma w sobie różne krajobrazy. We mnie kryją się plaże”. Od tych słów rozpoczyna opowieść o sobie. Przeprowadza widza przez kolejne własne krajobrazy. Oglądamy jej dzieciństwo spędzone na belgijskich plażach, przeprowadzkę do Paryża, podróże do Stanów Zjednoczonych. Pokazuje w nich jak bardzo kocha kino, innych ludzi i plaże.

Film złożony jest z fragmentów jej filmów, zdjęć a także inscenizowanych wydarzeń z przeszłości. Oprócz tego Agnes zamieszcza zdjęcia z własnych wernisaży, projektów i artystycznych eksperymentów. Wszystkie sceny układają się jak puzzle. Znajdziemy tutaj także galerię francuskich artystów epoki. Jak również Andy’iego Warhola, Jima Morrisona, Harrisona Forda. Są także sportretowani zwykli ludzie, których na swojej drodze napotkała i polubiła Agnes.

Ten film to zachwyt nad kinem, fotografią, duma z własnych umiejętności. Ale także opowieść o rodzinie. Oddanie hołdu innym artystom, z którymi miała przyjemność pracować i których darzyła miłością. Pokazuje także moc i siłę kina.

Jak mówi sama Agnes kino to jej dom. Dom, który sobie zbudowała. Rzeczywiście kino jest jej sposobem na życie, na funkcjonowanie w rzeczywistości. Filmowała praktycznie każdy ważny moment swojego życia. Akcja jej niektórych filmów rozgrywa się np. w jej domu, bądź w miasteczku, w którym dorastała.

W gruncie rzeczy Agnes pokazuje swoje życie poprzez osoby i miejsca, które były i są dla niej ważne. Zaznacza na początku filmu, że nie lubi opowiadać o sobie. Woli skupić się na innych. Ludzie kryją w sobie rozmaite interesujące historie i Agnes jest ciekawa tych historii. Pretekstem do powstania obrazu były osiemdziesiąte urodziny reżyserki. Wydaje się to być moment rozliczeń z własnym życiem. Moment wspomnień i podróży sentymentalnych. Ta podróż nie nudzi, nie jest ckliwa i banalna. Być może autorka umiejętnie wyselekcjonowała materiał do tego filmu. Mimo to, jest to podróż wciągająca, czuła i szczera.