Barbara Kwiatkowska-Lass: Szybko przylgnęło do niej określenie ''polska Brigitte Bardot''

Reżyser „Dziecka Rosemary” po raz pierwszy zobaczył swoją przyszłą żonę w recepcji Grand Hotelu w Łodzi. Był 1956 rok, a młodziutka Barbara Kwiatkowska uczestniczyła w zdjęciach do swojego debiutanckiego filmu „Ewa chce spać”.

Reżyser „Dziecka Rosemary” po raz pierwszy zobaczył swoją przyszłą żonę w recepcji Grand Hotelu w Łodzi. Był 1956 rok, a młodziutka Barbara Kwiatkowska uczestniczyła w zdjęciach do swojego debiutanckiego filmu „Ewa chce spać”.

Ich małżeństwo przetrwało zaledwie trzy lata, a para rozeszła się* w atmosferze wzajemnych pretensji.* Jak dalej potoczyły się losy zjawiskowej aktorki? Dlaczego tak nagle zniknęła z ekranu?

Kwiatkowska, podobnie jak kilka innych popularnych w tamtym czasie aktorek, zyskała rozgłos dzięki akcji miesięcznika FILM. Konkurs nosił nazwę „Piękne dziewczęta na ekrany”, a wygraną był kontrakt i przepustka do sławy.

Komedia „Ewa chce spać” Tadeusza Chmielewskiego odniosła sukces, trafiając w gusta zarówno publiczności jak i krytyków. Ci ostatni podkreślali talent 17-latki oraz jej niebanalną urodę.

„Była jedną z najpiękniejszych dziewczyn, jakie kiedykolwiek widziałem. Ciemna szatynka, prawie brunetka, miała twarz o wykroju migdała, wspaniałe długie rzęsy, zadarty nosek i gibkie, jędrne ciało” – wspominał Polański.

Pojawiały się nawet porównania do *, które, jeśli spojrzeć na zdjęcia z tamtego okresu, *nie były wcale takie bezpodstawne.

Małżeństwo Polańskiego i Kwiatkowskiej trwało zaledwie trzy lata i zakończyło się rozwodem w 1962 roku.

Podobno ich wesele było tak huczne, że do akcji musiała wkroczyć zaalarmowana przez okolicznych mieszkańców milicja.

Stawiający swoje pierwsze kroki w filmowym biznesie Polański robił, co mógł, aby pomóc w rozwoju kariery swojej żony.

Obsadził ją w swoim słynnym „Dwóch ludziach z szafą” oraz etiudzie „Gdy spadają anioły”. Nie jest również tajemnicą, że to on namówił Andrzeja Munka, aby dał jej rolę w swoim słynnym „Zezowatym szczęściu”.

Sielanka nie trwała jednak długo. Kiedy on kręcił w Polsce swój nominowany do Oscara „Nóż w wodzie”, ona romansowała w Rzymie z dwadzieścia lat starszym Karlheinzem Böhmem, na planie filmu „Rififi w Tokio”. To dla niego Kwiatkowska zostawiła swojego męża.

Polański po latach napisał, że z pierwszego małżeństwa został mu jedynie czerwony kabriolet mercedes 190SL, który kupił za pieniądze z obsadzenia Kwiatkowskiej w „Co za radość żyć” René Clémenta.

W 1964 roku urodziła dziecko, a jej kariera jeszcze bardziej zwolniła tempo. Para rozwiodła się szesnaście lat później. W czasach „Solidarności” w jej domu często gościli Jacek Kaczmarski, Agnieszka Osiecka czy Andrzej Wajda.

– Kiedy matka przyszła po mnie do szkoły w przejrzystej bluzce, miałam ochotę zapaść się pod ziemię. Mnie jej strój wydawał się odlotowy, ale innym dziwaczny - tak w rozmowie z Newsweekiem wspomina swoją matkę Katharina Böhm, która jest obecnie znaną szwajcarską aktorką.

Po raz ostatni Kwiatkowska zagrała w filmie „Moskau – Petuschki” z 1991 roku. Ostatnie 20 lat życia spędziła u boku muzyka jazzowego Leszka Żądło.

Przez lata aktorka zmagała się z wirusowym zapaleniem wątroby typu C. Lekarze dawali jej ponoć dziesięć lat życia, jednak to nie żółtaczka była powodem jej śmierci.

Barbara Kwiatkowska odeszła nagle podczas koncertu słynnego trębacza jazzowego Ala Porcino. Powodem śmierci był wylew krwi do mózgu.

Miała zaledwie 55 lat. Aktorka spoczęła na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Pogrzeb gwiazdy opóźnił się, ponieważ urna z prochami zmarłej zaginęła...

Na jej grobie widnieje napis: „Ewa chce spać... Basia kochała, żyła – teraz śpi”. Autorem tych słów był jej serdeczny przyjaciel Jacek Kaczmarski. (łs/mn)