Diane Ladd
Miejsce urodzenia: | Meridian, Mississippi, USA |
Filmografia: | Chinatown (1974) (Ida Sessions) Niepokorni (1981) (Helen Dupler) Can't Be Heaven (2000) (Nona Gina) Czarna wdowa (1987) (Etta) Barwy kampanii (1998) (Stanton) 28 Dni (2000) (Bobbie Jean) Pocałunek przed śmiercią (1991) (Mrs. Corliss) Historia Rose (1991) (Matka) Dzikość serca (1990) (Marietta, matka Luli) Oblężenie Ruby Ridge (1996) (Irma Coulter) Iluminacja () (Helen Jellicoe) Inland Empire (2006) (Marilyn Levens) Prawdziwa historia (2005) (Ada) Grace Kelly (1983) (Margaret Kelly) Detektyw w sutannie () (Arlene) Rozmowy z zaświatami (2002) (Regina Van Praagh) Biała błyskawica (1973) (Maggie) Rebel Rousers (1970) (Karen) Tata na wagarach (1993) (Rita) Reivers, The (1969) (Phoebe) Alicja już tu nie mieszka (1974) (Flo) Dzikie anioły (1966) ( Gaysh) |
Ceniona, amerykańska aktorka starszego pokolenia. Na kartach historii kina zapisała się szczególnie dzięki filmowym występom u boku córki, Laury Dern – w „Dzikości serca” Davida Lyncha i „Historii Rose” Marthy Coolidge.
Urodziła się 29 listopada 1942 roku w Meridian w stanie Mississippi. Jej ojciec był weterynarzem i przedsiębiorcą – zajmował się sprzedażą własnego pomysłu produktów dla zwierząt. Ukończyła szkołę w Nowym Orleanie, a wśród jej nastoletnich hobby znalazło się miejsce na szermierkę oraz śpiew - w kościelnym chórze i w dixielandowej kapeli. Występowała na scenie Gallery Circle Theatre, kiedy wypatrzył ją John Carradine, zgarniając do obsady objazdowego przedstawienia. Porzuciła myśl o studiach prawniczych na Louisiana State University i postawiła wszystko na jedną kartę – kariery aktorskiej.
Miała zaledwie 16 lat, kiedy dawała pierwsze, gościnne występy w telewizyjnych produkcjach. Początkowo jej kariera skupiała się jednak głównie na teatrze. W 1959 roku po raz pierwszy wystąpiła na nowojorskiej scenie w sztuce „Orpheus Descending”, autorstwa słynnego kuzyna - Tennessee Williamsa. To wówczas spotkała się po raz pierwszy z przyszłym mężem, aktorem Brucem Dernem. W ciągu kolejnych lat dała szereg znakomitych występów scenicznych, w bardzo wszechstronnym repertuarze (musical, komedia, klasyczne sztuki Szekspira, współczesny dramat amerykański).
W 1961 roku zadebiutowała na dużym ekranie w niedużym epizodzie w filmie „Something Wild” Jacka Garfeina. Pierwszą, główną rolą Ladd była ta u boku męża, Bruce’a Derna, w filmie akcji „Dzikie anioły” Rogera Cormana (1966). Z mężem spotkała się też cztery lata później na planie „Rozróby” Martina B. Cohena (1970). Wiele lat później, w 1995 roku zaangażowała go do jednej z głównych ról w swoim reżyserskim debiucie „Mrs. Munck”, a ostatnio spotkali się na planie komedii „American Cowslip” Marka Davida (2009).
Znacznie częściej współpracowała z córką, Laurą Dern, w tym aż czterokrotnie wcielając się w postać jej filmowej matki (po raz pierwszy już w 1973 roku, na planie „Białej błyskawicy”). Przełomowym rokiem dla kariery Ladd był 1974, kiedy to wzięła udział w dwóch głośnych produkcjach sezonu: „Chinatown” Romana Polańskiego oraz „Alicja już tu nie mieszka” Martina Scorsese. Drugoplanowa rola Flo w drugim z filmów, przyniosła jej nagrodę BAFTA oraz pierwsze nominacje do Oskara i Złotego Globu. Cztery lata później pojawiła się w serialowej wersji filmu, tym razem wcielając się w postać Belle Dupree. Rola w serialu „Alice” (1980-81) przyniosła jej jedyny Złoty Glob w karierze.
Spośród pozostałych występów w dekadzie lat 80-tych, warto wspomnieć o roli matki tytułowej bohaterki biograficznego dramatu TV „Grace Kelly” (1983) z Cheryl Ladd w roli słynnej aktorki/księżnej. Mimo zbieżności nazwiska, artystki nie są w żaden sposób spokrewnione. W 1988 roku po raz pierwszy spotkała się z reżyserką, Marthą Coolidge na planie komedii dla młodzieży „Szkolne śledztwo” (1988). By wiarygodnie odegrać starszą o 15 lat kobietę, Ladd przytyła ponad dziesięć kilo do roli w tym filmie.
Z Coolidge spotkała się ponownie w 1991 roku podczas realizacji dramatu „Historia Rose” – jednej z głośniejszych produkcji, w których wcieliła się w filmową matkę swojej rzeczywistej córki, Laury Dern. Znakomite aktorstwo obu pań zostało uhonorowane nominacjami do Oskarów i Złotych Globów, a także nagrodami Independent Spirit Awards. Zanim jednak spotkały się na planie „Historii Rose”, zdążyły pojawić się jako matka i córka w słynnej „Dzikości serca” Davida Lyncha (1990). W tym przypadku krytyka doceniła przede wszystkim świetną kreację chorej psychicznie matki, nagradzając Ladd nominacjami do Oskara i Złotego Globu.
Lata 90-te to wiele gościnnych występów w serialach, trzykrotnie wyróżnionych nominacjami do Emmy: w 1993 roku za serial „Doktor Quinn”, w 1994 – za „Grace w opałach” i w 1997 – za „Dotyk anioła”. To także kolejne spotkania z córką: na planie jej debiutanckiej krótkometrażówki „The Gift” 1994, dramatu TV „Oblężenie Ruby Ridge” 1996 oraz komedii „Złe i gorsze” Alexandra Payne’a, gdzie po raz ostatni pojawiły się w duecie matka-córka. Jednym z głośniejszych filmów dekady z udziałem Ladd były komediowe „Barwy kampanii” (1998). Mike’a Nicholsa, z Johnem Travoltą i Emmą Thompson.
Nowe tysiąclecie rozpoczęła od udziału w dość głośnej produkcji „28 dni” z gwiazdorską rolą Sandry Bullock (2000). Później pojawiła się m.in. w niezależnym, wyświetlanym w Sundance i wyprodukowanym przez Martina Scorsese filmie „Rain” Katherine Lindberg (2001), głośnym, telewizyjnym dramacie „Wybór Gracie” z Anną Heche i Kristen Bell (2004), amerykańskiej wersji horroru „Szpital ‘Królestwo’” (2004) oraz w romansie/dramacie „Come Early Morning” z Ashely Judd (2006). Kontynuowała też występy u boku córki, spotykając się z nią na planie czarnej komedii „Zdrowie taty” w reżyserii i z udziałem Billy’ego Boba Thorntona (2001) oraz słynnej produkcji Davida Lyncha – „Inland Empire” (2006).
Diane Ladd jest laureatką nagrody za całokształt, wręczonej w 2003 roku podczas MFF w Temecula Valley.
Komentarze