Gena Rowlands
Filmografia: | Nieznajoma (1991) (Pat) Burza (1982) (Antonia) Question of Love, A (1978) (Linda Ray Guettner) Noc na Ziemi (1991) (Agentka filmowa) Dziecko czeka (1963) (Sophie Widdicombe) Neonowa biblia (1995) (Ciotka Mae Morgan) Pamiętnik (2004) (Allie Nelson) Yellow (2012) (Mimi) Gdyby słońce było Bogiem (2007) (Melissa Eisenbloom) Klucz do koszmaru (2005) (Violet Devereaux) Weekend, The (1999) (Laura Ponti) Woman Under the Influence, A (1974) Gloria (1980) (1980) (Gloria) Inna kobieta (1988) (Marion Post) |
Ceniona amerykańska aktorka teatralna i filmowa. Największe sukcesy na ekranie święciła jako odtwórczyni głównych ról w filmach męża, Johna Cassavetesa – aktora, niezależnego reżysera i scenarzysty. Jest matką reżysera i aktora Nicka Cassavetesa.
Urodziła się 19 czerwca 1930 roku w Madison, w stanie Wisconsin, wychowywała się w tamtejszej Cambrii, a od 1942 roku – w Minnesocie. Jej mama była malarką, ojciec – ważnym urzędnikiem na szczeblu stanowym. Zanim wstąpiła do American Academy of Dramatic Arts w Nowym Jorku, przez trzy lata była studentką Uniwersytetu w Wisconsin.
Zaczynała jako aktorka sceniczna, w latach 50-tych odnosząc spore sukcesy na Broadwayu. Jednocześnie, dawała sporo gościnnych występów w produkcjach telewizyjnych, na dłużej wiążąc się z serialem kryminalnym „87th Precinct” (1961-62). Jej debiutem na dużym ekranie była rola w komedii „The High Cost of Loving” José Ferrera (1958). W 1962 roku zagrała u boku Kirka Douglasa w westernie „Ostatni kowboj” Davida Millera, a rok później po raz pierwszy wystąpiła u Johna Cassavetesa w dramacie „Dziecko czeka” z Burtem Lancasterem (1963).
W ciągu dwóch kolejnych dekad wystąpiła jeszcze w sześciu dziełach męża, każdorazowo zachwycając aktorskimi kreacjami: jako call-girl w „Twarzach” (1968), tytułowa bohaterka w „Minnie i Moskovitz” (1971) i w gangsterskiej „Glorii” (1980, nominacja do Oskara i Złotego Globu), czy znerwicowana matka i żona u boku Petera Falka w „Kobietach pod presją” (1974, Złoty Glob, nominacja do Oskara, nagroda w San Sebastián, National Board of Review Award, liczne nagrody krytyków). Dwukrotnie partnerował jej na planie sam Cassavetes – w „Premierze” (1977, Srebrny Niedźwiedź w Berlinie, nominacja do Złotego Globu) i „Strumieniach miłości” (1984, Silver Ribbon). Razem wystąpili też we włoskim kryminale „Gli Intoccabili” (1968), thrillerze „Dwuminutowe ostrzeżenie” (1976) i w „Burzy” Paula Mazursky’ego (1982).**
Później zagrała u Woody’ego Allena w dramacie „Inna kobieta” z Mią Farrow (1988) i u Jima Jarmuscha w „Nocy na ziemi” (1991), dołączyła do gwiazdorskiej obsady komedii romantycznych: „Miłosna rozgrywka” Lasse Hallströma z Julią Roberts, Dennisem Quaidem i Robertem Duvallem (1995), „Gra w serca” Willarda Carrolla, z Seanem Connery, Ellen Burstyn i Gillian Anderson i „Ulotna nadzieja” Foresta Whitekara, z Sandrą Bullock (1998, nominacja do Blockbuster Entertainment Award, Lone Star Film & Television Award) oraz thrillerów: „Złodziej życia” z Kieferem Sutherlandem, Ethanem Hawke i Angeliną Jolie (2004) i „Klucz do koszmaru” z Kate Hudson i Johnem Hurtem (2005, nominacja do Saturna), jednak generalnie, po śmierci męża nie stworzyła kreacji na miarę jej talentu i możliwości.
Jedne z ciekawszych występów dała w filmach zrealizowanych przez syna, Nicka Cassavetesa („Odmienić los” 1996, „Jak jej nie kochać” 1997, „Pamiętnik” 2004, Golden Satellite Award) oraz na małym ekranie, zgarniając wianuszek nagród i nominacji (Emmy i Złoty Glob za tytułową rolę w „Historii Betty Ford” 1987, Emmy za rolę w „Twarzy z tłumu”, Emmy i nominacja do Złotego Globu za kreację w filmie „Hysterical Blindness” z Juliette Lewis 2002, Daytime Emmy za tytułowy występ w programie dla dzieci „The Incredible Mrs Ritchie” 2003, nominacja do Złotego Globu i Emmy za udział w filmie „Wczesny mróz” 1985 oraz dalsze nominacje: do Złotego Globu za role w „Thursday’s Child” 1983 i „Szalonej w miłości” 1992, i do Emmy za występy w: „Kolorze miłości” 2000, „Szaleństwach Iris” 2001 i „Gdyby słońce było Bogiem” 2007). Gena Rowlands jest laureatką kilku nagród specjalnych: Vision Award na festiwalu Sundance za wkład w rozwój kina niezależnego (1994), Satellite Award im. Mary Pickford (2005), Career Achievement Award
National Board of Review (1996), Golden Starfish Award for Career Achievement (2004), Film Excellence Award FF w Bostonie (1996) i Lifetime Achievement Award na FF Ojai (2005).
Była jedną z trzech aktorek (obok Bette David i Romy Schneider), którym Pedro Almodóvar zadedykował film „Wszystko o mojej matce”.
Zobacz: Oscary 2017
Komentarze