Urodziła się 25 października 1962 roku w Katowicach, jej rodzina pochodziła ze Śląska. Od czasu studiów w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie swoje życie związała z tym miastem. Dyplom aktorski uzyskała w roku 1985. Jeszcze w trakcie studiów dołączyła do zespołu Teatru im. Juliusza Słowackiego, na którego deskach debiutowała w okresie ukończenia studiów i z którym była związana do roku 1987, kiedy to zmieniła angaż i przeniosła się do krakowskiego Teatru Starego.

W tym samym czasie odnotowała debiut filmowy na planie „Komediantki” Jerzego Sztwiertni (jeśli nie liczyć drobnej obecności w serii filmowej „Zdaniem obrony” jeszcze z czasu studiów), a z uwagi na to, że jednocześnie powstał serial telewizyjny na podstawie „Komediantki”, debiutowała równocześnie na małym ekranie. Niemal od razu przyszła propozycja od Zbigniewa Kuźmińskiego i aktorka dostała pierwszą dużą rolę w filmie „Między ustami a brzegiem pucharu” na podstawie powieści Marii Rodziewiczówny.Niejako z rozpędu zagrała w filmie Juliusza Janickiego „Pomiędzy wilki” i praktycznie wycofała się z udziału w produkcjach filmowych na przeszło dekadę.

Lata dziewięćdziesiąte aktorka poświęciła rozwojowi kariery teatralnej. W Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej (Starym) brała udział w kilku przedstawieniach rocznie. Bardzo aktywna była także w Teatrze Telewizji, co roku na ekrany wchodził co najmniej jeden spektakl z jej udziałem, a rok 1994 był szczególnie owocny – Gniewkowska zagrała na ekranie aż w czterech przedstawieniach: „Poplątanie z pomieszaniem”, „Prezydencie”, „Starym domu” i w „Weselu Figara”. W 2000 roku została laureatką prestiżowej nagrody teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza za najlepszą rolę w sezonie teatralnym 1999/2000 (Grusza w „Braciach Karamazow” Dostojewskiego w Starym Teatrze w Krakowie).

Po przełomie wieków przypomniała się szerszej publiczności pojawiając się w serialach - „Samo niebo”, „Na dobre i na złe” i „Na Wspólnej”

Rokiem wielkiego powrotu był 2003. Brawurowa rola księżnej Ticonderogi Iriny Wsiewołodowny w onirycznym „Nienasyceniu” wg Witkacego stanowi najlepszy dowód na to, że Gniewkowska nie powiedziała jeszcze ostatniego słowa. Od razu pojawiły się propozycje telewizyjne i filmowe. W rok po powrocie aktorka wzięła udział (u boku Anny Polony) w etiudzie Dominiki Montean zatytułowanej „Powiedz coś”, a w 2007 roku na ekrany weszła komedia obyczajowa „Taxi A” Marcina Korneluka.

Widzowie telewizyjni podziwiali Gniewkowską w serialu Agnieszki Holland, Kasi Adamik i Magdaleny Łazarkiewicz „Ekipa”, w gościnnych występach w „Twarzą w twarz” i w ciepło przyjętym filmie Michała Kwiecińskiego „Jutro idziemy do kina”. Rok 2008 przyniósł role w głośnych „Drzazgach” Macieja Pieprzycy, „Małej wielkiej miłości” Łukasza Karwowskiego i „Nieruchomym poruszycielu” Łukasza Barczyka. O aktorce nie zapomniała też telewizja – serial „Czas honoru” typowany jest do rangi przeboju sezonu.

W kolejnych produkcjach Gniewkowska dowiodła tego, że sprawdza się w komediach romantycznych („Nigdy nie mów nigdy”) jak również w poważnych dramatach obyczajowych („Miasto z morza”, na podstawie prozy Fleszerowej Muskat). W 2010 roku na ekrany wejdzie „Mistyfikacja” Jacka Koprowicza w gwiazdorskiej obsadzie. Film został znakomicie przyjęty jeszcze przed premierą.

Komentarze

Trwa ładowanie