Nie żyje Wiesław Michnikowski. Słynny aktor miał 95 lat

Smutną informację potwierdził w rozmowie z PAP syn zmarłego, Marcin Michnikowski. Przyczyna śmierci aktora nie została podana do publicznej wiadomości.

Wiesław Michnikowski zagrał w ok. 50 filmach i serialach telewizyjnych, występował też w kabarecie, ale sam uważał się przede wszystkim za aktora teatralnego.
Urodził się 3 czerwca 1922 r. w Warszawie. W 1946 r. zdał aktorski egzamin eksternistyczny i ukończył Szkołę Dramatyczną Karola Borowskiego w Lublinie. Do 1951 r. mieszkał i pracował w Lublinie. Wraz z przeprowadzką do Warszawy nastąpił jego debiut ekranowy w filmie Leonarda Buczkowskiego "Pierwszy start" (1950).

Na przełomie lat 50. i 60. był jedną z czołowych gwiazd telewizyjnego Kabaretu Starszych Panów, co tłumaczyło kilkuletnią nieobecność na wielkim ekranie.

W latach 60. Michnikowski sporo grał w serialach telewizyjnych - wystąpił m.in. w "Wojnie domowej" Jerzego Gruzy (1965), "Klubie profesora Tutki" Andrzeja Kondratiuka (1968), "Czterech pancernych i psie" (1969-70).

Jedną z najsłynniejszych produkcji filmowych z udziałem aktora była komedia muzyczna "Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy" (1978) Janusza Rzeszewskiego i Mieczysława Jahody. Rok 1983 r. to także jedna z najsłynniejszych filmowych kreacji Michnikowskiego - kobieca rola Jej Ekscelencji w głośnej komedii Juliusza Machulskiego "Seksmisja".

Oprócz wybitnych występów na scenie i ekranie, aktor miał na swoim koncie udział w realizacji dubbingu. Przez wiele lat użyczał głosu postaci Papy Smerfa w popularnej dobranocce (1981-90). Jego głosem "mówił" też Gepetto w ekranizacji "Pinokia" (1996), Pani Hogenson w "Iniemamocnych" (2004) i Dziadek Bud w "Rodzince Robinsonów" (2007).

Za swoją działalność artystyczną (filmową, radiową, estradową, telewizyjną i teatralną) został uhonorowany szeregiem nagród: Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji (w latach 1961 i 1979), Ministra Kultury i Sztuki w dziedzinie teatru (w latach 1981 i 2001), Teatru Polskiego Radia "Splendor Splendorów" za kreacje radiowe (2006), nagrodą "Złotych Spinek" przyznanej podczas uroczystości "Telekamer 2003", Medalem Osterwy z okazji 50-lecia pracy scenicznej (1996) oraz Nagrodą za Całokształt Twórczości na 8. Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku (2007). W 1979 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski