Patricia Neal: Jej życie było grecką tragedią

A tragiczny wypadek syna i śmierć córki na stałe pogrążyły ją w rozpaczy. Nie bez powodu Patricia Neal, piękna amerykańska aktorka, przyrównywała swoje losy do greckiej tragedii.

Choć w pracy odnosiła kolejne sukcesy – jest laureatką Oscara, Złotego Globu i nagród BAFTA – jej życie było pasmem nieszczęść.

Równowagę wewnętrzną odzyskała dopiero po latach, angażując się w działalność charytatywną i poświęcając swoje życie na niesienie pomocy innym.

Zmarła 8 sierpnia 2010 roku, przegrywając walkę z nowotworem.

- Aktorstwo było moim przeznaczeniem. Kiedy miałam 11 lat, pomyślałam: „To jest właśnie to, co chcę robić” - wspominała po latach.

W liście do świętego Mikołaja prosiła nie o zabawki, a o możliwość uczęszczania do szkoły teatralnej.

Nie zamierzała jednak czekać na cud i wzięła sprawy w swoje ręce. Już w liceum zdobywała nagrody za swoje sceniczne występy, potem zaś bez problemu dostała się na wydział dramatyczny na Northwestern University.

Pierwsze sukcesy zaczęła odnosić już jako 20-latka. Wtedy też zmieniła imię Patsy na bardziej wyrafinowaną Patricię.

Karierę filmową zaczęła od występu u boku Ronalda Reagana w „John Loves Mary”. Aktor, którego właśnie zostawiła żona, był zdruzgotany rozstaniem, ale szybko znalazł pocieszenie w ramionach młodziutkiej Neal.

Romans trwał w najlepsze, dopóki 21-latka nie poznała hollywoodzkiego łamacza serc, starszego od niej o 25 lat, żonatego Gary'ego Coopera (na zdjęciu), partnerującego jej na planie „The Fountainhead” (1949).

Związek Neal i Coopera szybko przestał być tajemnicą. Gdy pogłoski o niewierności męża dotarły do jego żony, oburzona kobieta napisała telegram do kochanki, żądając zakończenia tego romansu.

Ale aktorka nie zamierzała porzucać Coopera, „najprzystojniejszego mężczyzny na świecie” i swojej „prawdziwej miłości”. Cały świat się od nich odwrócił. Córka Coopera, Maria, opluła Neal w miejscu publicznym. Znajomi z branży zaczęli unikać ich towarzystwa.

- To był piekło – wspominała po latach aktorka. - Kiedy wchodziłam do pokoju, ludzie milki i odwracali głowy.

Wkrótce Neal zorientowała się, że jest w ciąży. Cooper, chcąc uniknąć jeszcze większego skandalu, namówił ją, by zgodziła się na aborcję. Tej decyzji miała żałować aż do śmierci.

Ale nawet wymuszone usunięcie ciąży nie wpłynęło na jej uczucia do Coopera.

- Związek z nim to najlepsze, co mnie spotkało. Wciąż go kocham – mówiła czterdzieści lat później. - Oczywiście Veronica mnie nienawidziła, ale nie winię jej. Nie mam też żalu do jej córki, Marii, która miała wtedy 11 lat. Bardzo je za wszystko przepraszam. Ale... ja po prostu tak bardzo kochałam Gary'ego...

Romans zakończył się w 1951 roku. Neal, przeżywająca poważne załamanie nerwowe, opuściła Hollywood, szukając schronienia w Nowym Jorku. Tam na jednym z przyjęć poznała pisarza Roalda Dahla.

To zdecydowanie nie była miłość od pierwszego wejrzenia – początkowo aktorka była mocno poirytowana jego nieuprzejmym zachowaniem, ale wkrótce zaczęli się spotykać i dwa lata później wzięli ślub.

Nie byli zgodnym małżeństwem, ale za to zostali szczęśliwym rodzicami; doczekali się czterech córek i syna.

Szczęście nie trwało jednak długo. W 1960 roku taksówka uderzyła w wózek z jej czteromiesięcznym synkiem Theo. Chłopiec trafił do szpitala – udało się go uratować, ale doznał poważnych obrażeń mózgu. Dwa lata później 7-letnia córka Olicia zmarła na odrę.

W 1965 roku Neal, która właśnie otrzymała propozycję zgarnia pani Robinson w "Absolwencie", doznała udaru mózgu i zapadła w śpiączkę. W szpitalu okazało się, że jest w ciąży.

Gdy odzyskała przytomność, przez wiele miesięcy była sparaliżowana, nie mogła mówić, straciła chęć do życia.

- Chciałam nawet popełnić samobójstwo – mówiła – ale nie wiedziałam, jak to zrobić.

Dopiero gdy na świat przyszła jej córka, całkowicie zdrowa, Neal odzyskała wiarę w swoje siły. Zaczęła intensywną rehabilitację.

W 1983 roku rozwiodła się z Dahlem, kiedy odkryła, że ma romans z jej przyjaciółką. Zaangażowała się w działalność charytatywną, wspierała rozmaite fundacje i centra rehabilitacyjne. Pod koniec życia została katoliczką.

- Często moje życie przyrównuje się do greckiej tragedii. Nie mogę temu zaprzeczyć - mówiła.

Zmarła na raka płuc, 8 sierpnia 2010 roku. Miała 84 lata.