Światła wielkiego miasta

„Światła wielkiego miasta” (ang. City Lights) to amerykańska komedia romantyczna z 1931 roku. Film jest czarno-biały oraz niemy. Za reżyserię, muzykę, produkcję i scenariusz odpowiada sam Charles Chaplin, który dodatkowo wcielił się w głównego bohatera. Jest to pierwszy film Chaplina w erze dźwięku. Obraz znalazł się na liście "100 największych filmów w historii kina" opublikowanej w 2005 roku przez magazyn The Times.

„Światła wielkiego miasta” to film który mimo ponad osiemdziesięciu lat od premiery, nadal wyraźnie mówi: mając pieniądze - można być nikim, a można nie mieć nic i sercem zdobyć wszystko. Niewidoma kwiaciarka bierze omyłkowo biednego Charliego za milionera. Sam Charlie powstrzymuje prawdziwego milionera przed popełnieniem samobójstwa. Ten z wdzięczności i po pijanemu chce się hojnie odwdzięczyć. Ale po wytrzeźwieniu wyrzuca Charliego z domu. Charlie zaczyna spotykać się z kwiaciarką. Kiedy ta zachoruje, postanawia zarobić pieniądze na jej leczenie. Zamiata ulice, walczy jako bokser. Ponownie spotyka milionera, który po pijanemu daje mu pieniądze.

Charlie krótko cieszy się z prezentu. Oskarżony o kradzież trafia do więzienia, jednak wcześniej przeznacza pieniądze na operację ukochanej. Dzięki niej dziewczyna odzyskuje wzrok. Po odbyciu kary wynędzniały Charlie błąka się po ulicach. Spotyka dawną ukochaną, która jest teraz zamożną kwiaciarką. Dziewczyna rozpoznaje Charliego, ale nie potrafi się cieszyć. W jej oczach zaskoczenie miesza się z przerażeniem i litością. Charlie raduje się, ale i cierpi. Czuje się straszliwie upokorzony.

W filmie w rolach głównych wystąpili: Charles Chaplin jako włóczęga, Virginia Cherrill – niewidoma kwiaciarka, Harry Myers – ekscentryczny milioner, Florence Lee – babcia kwiaciarki, Harry Ayer – policjant, Al Ernest Garcia – kamerdyner, Hank Mann – bokser, Tom Dempsey – bokser, Victor Alexander – znokautowany bokser, T.S. Alexander – doktor.