W naszej dzisiejszej galerii prezentujemy 10 filmów, które od dnia swojej premiery po dziś dzień nieustannie sieją zgorszenie. I nie znajdziecie w nich niedomówień, dobrego smaku czy eleganckiej frywolności
Obecność wątków erotycznych w kinie – w tym również tych skupionych wokół sadomasochizmu - jest tak stara jak X muza. Nie mamy oczywiście na myśli ‘twardej pornografii’, ponieważ zjawisko to od zawsze lokowało się poza oficjalnymi kanałami dystrybucji. Wystarczy pobieżnie przyjrzeć się historii kina, aby przekonać się, że perwersja i seksualne rozpasanie przewijają się tak samo często, jak motyw dobrego szeryfa czy wieży Eiffela w Paryżu, widocznej z każdego okna stolicy Francji.
W naszej dzisiejszej galerii prezentujemy 10 filmów, które od dnia swojej premiery po dziś dzień nieustannie sieją zgorszenie. I nie znajdziecie w nich niedomówień, dobrego smaku czy eleganckiej frywolności.
Miast tego, znalazł się tu cały przekrój filmowych dewiacji i niepokojących skłonności, które rozpalają zmysły widzów od kilkudziesięciu lat.
''Gwendoline'', reż. Just Jaeckin, 1984
Film w reżyserii Justa Jaeckina (m.in. „Emmanuelle” z 1974 r.) to ekranizacja popularnych komiksów Johna Williego (1902 -1962). Urodzony w Singapurze twórca uznawany jest za jednego z pierwszych na świecie fotografów i rysowników poruszających tematykę bondage (z ang. „krępowanie”).
Bohaterką filmu jest córka znanego botanika, która wraz z przystojnym awanturnikiem Willardem przeżywa mrożące krew w żyłach przygody. Wszystko po to, aby odnaleźć mityczną krainę plemienia Yik-Yak.
„Gwendoline”* to nietypowe połączenie wątków przygodowych spod znaku „Indiany Jonesa”, komedii oraz *pikantnych scen seksualnego zniewolenia i poddaństwa.
Choć film Jaeckina zaliczany jest do tzw. kina sexploitation, a więc produkcji zwykle niskobudżetowych i mało wysublimowanych artystycznie, uważa się, że jest to jeden z najdroższych obrazów w historii francuskiej kinematografii.
''Salo albo 120 dni Sodomy'', reż. Pier Paolo Pasolini, 1975
Ostatni film skandalizującego reżysera Piera Paulo Pasoliniego to przejmująca historia, luźno oparta na powieści Markiza De Sade.
Włochy, 1944 rok. W faszystowskiej republice Salo dochodzi do porwania ośmiu młodych dziewcząt i chłopców na życzenie miejscowych dostojników. W strzeżonej willi więźniowie zdani są na łaskę i niełaskę dygnitarzy. Przy dźwiękach pianina i perwersyjnych opowieściach doświadczonych prostytutek, faszyści wprowadzają w życie swe najbardziej chore fantazje seksualne. Rozpoczyna się wielodniowy festiwal okrucieństwa, deprawacji i sadyzmu.
Bezkompromisowa metafora faszyzmu - bądź ogólnie pojętego totalitaryzmu - wywołała gorące dyskusje. Kopie rozpowszechniane w Niemczech były ocenzurowane – usunięto dwie najbardziej drastyczne minuty, w Kanadzie na każdy pokaz trzeba było uzyskać specjalną zgodę, a w Australii i Finlandii po prostu go zakazano.
''Crash: Niebezpieczne pożądanie'', reż. David Cronenberg, 1996
„Crash: Niebezpieczne pożądanie”* to 13. pełny metraż w dorobku reżyserskim Davida Cronenberga, oparty na kontrowersyjnej prozie *Jamesa Grahama Ballarda.
Grany przez Jamesa Spadera bohater powoduje wypadek samochodowy, dzięki któremu nawiązuje romans z atrakcyjną i tajemniczą Helen. Mężczyzna wkracza w szokujący świat ludzi ogarniętych obsesją wypadków samochodowych. James odkrywa, że niebezpieczeństwo, zapach skóry, metalu i palonej gumy mają w sobie coś perwersyjnie erotycznego. Powoli zatraca się w niebezpiecznym fetyszu, balansując na krawędzi życia i śmierci.
Bezkompromisowa wizja przyniosła Cronenbergowi Nagrodę Specjalną Jury na festiwalu w Cannes w 1996 roku.
''Venus in Furs'', reż. Massimo Dallamano, 1969
Jedna z pięciu ekranizacji szeroko komentowanej powieści Leopolda von Sacher-Masocha. Za kamerą stanął włoski reżyser* Massimo Dallamano,* twórca horrorów oraz autor zdjęć do słynnego „Za kilka dolarów więcej” Sergio Leone.
„Venus in Furs” Dallamano to nieco zapomniany, acz z pewnością wart obejrzenia, klasyk europejskiego kina erotycznego, swoim dekadenckim klimatem idealnie wpisujący się konwencję propagowaną przez francuskich czy włoskich twórców art house’u lat 70.
Film opowiada o toksycznej relacji łączącej Severina z powabną Wandą. W roli „diablicy w ludzkiej skórze” wystąpiła prześliczna Laura Antonelli, popularna aktorka lat 70.
''Historia O'', reż. Just Jaeckin, 1975
Skandalizujący obraz w reżyserii Justa Jaeckina, podobnie jak powieść Pauline Reage, na kanwie której został nakręcony, wywołał we Francji debatę publiczną o granicach między erotyką, a pornografią.
Fabuła opowiada o przyszłej mężatce, która zostaje poddana swoistemu „treningowi” seksualnemu przez swojego narzeczonego. Rene zabiera bohaterkę do starego pałacyku w Rossy i poddaje różnym praktykom sadomasochistycznym. Piękna O nie podejrzewa, że ma być oddana w posiadanie jego przyrodniemu bratu.
W rolach głównych wystąpił Udo Kier oraz gwiazda włoskich filmów „klasy B”, Corinne Clery, znana przede wszystkim z występu u boku Rogera Moore’a w „Moonrakerze” Lewisa Gilberta.
''Sadomania'', reż. Jesus Franco, 1981
Flagowy film króla kina sexploitation, legendarnego Jesusa Franco. Reżyser ma na swoim koncie niemal 200 produkcji, a „Sadomania” to jeden z nielicznych obrazów, które można zaliczyć do naprawdę udanych.
„Sadomania - Hölle der Lust” to również podręcznikowy przykład filmu z tzw. nurtu women in prison, zapoczątkowanego jeszcze w latach 30. amerykańskimi produkcjami pokroju „Ladies They Talk About” czy „Hold Your Man”.
Bohaterami jest para nowożeńców, która podróżując po bezdrożach zostaje pojmana przez strażniczki obozu pracy dla kobiet.
Podobnie jak w przypadku innych filmów nurtu, naskórkowa fabuła “Sadomanii” jest jedynie pretekstemdo pokazania nagości, kuriozalnych scen seksu i przemocy.
''9 1/2 tygodnia'', reż. Adrian Lyne, 1986
Film w reżyserii Adriana Lyne'a to „Kamasutra” w pigułce, ale jednocześnie studium destrukcyjnej, uzależniającej namiętności, w którą zostaje wciągnięta główna bohaterka.
Przed spotkaniem Johna, Elizabeth była mądrą i doświadczoną kobietą, w pełni kontrolującą swoje życie. Mężczyzna sprawia, że poznaje swe prawdziwe oblicze. John zabiera ją w podróż do krainy erotycznej fantazji i... koszmarów. Wkrótce Elizabeth musi dokonać wyboru między swoją namiętnością i pożądaniem, a zachowaniem rozsądku i przede wszystkim - zdrowia psychicznego.
''Justine de Sade'', reż. Claude Pierson, 1972
Film w reżyserii Claude’a Piersona to ekranizacja jednej z najgłośniejszych powieści słynnego Markiza de Sade, a jednocześnie najwierniejsza papierowemu oryginałowi.
Fabuła opowiada o tytułowej Justynie – występującej pod pseudonimem Teresa – biednej sierocie, która po rozdzieleniu z siostrą próbuje przetrwać w zdeprawowanym świecie, naiwnie wierząc, że ocali ją cnota, a los odmieni się na jej korzyść. Niestety, dziewczyna co rusz pada ofiarą zdeprawowanych zboczeńców, którzy wykorzystują ją do swych, często perwersyjnych i wyuzdanych, celów.
W tytułową rolę wcieliła się ponętna Alice Arno, aktorka znana przede wszystkim dzięki rolom w europejskich produkcjach dla widzów dorosłych.
''Barbarella'', reż. Roger Vadim, 1967
Film Rogera Vadima z 1967 roku to adaptacja popularnego komiksu dla dorosłych autorstwa Jean-Claude'a Foresta.
Mimo obecnie kultowego statusu, jakim cieszy się obraz reżysera „I Bóg stworzył kobietę”, „Barbarella” okazała się klapą – zarówno w box office, jak i w oczach krytyków, którzy bezceremonialnie nazwali ją „straszliwym kiczem”.
Na Barbarellę, ziemską agentkę do zadań specjalnych, czekają niezwykłe przygody. Zakochuje się w niewidomym aniele Pygarze, spotyka Czarną Królową – podstępną lesbijkę, która ma wobec niej nikczemne zamiary - oraz zostaje poddana torturom przez szalonego Duran Durana, za pomocą urządzenia zwanego orgazmotronem...
''Oczy szeroko zamknięte'', reż. Stanley Kubrick, 199
Tematyka fetyszyzmu jest poruszana nie tylko przez filmy „klasy B”, znane wąskiemu gronu odbiorców. Po perwersje i seksualne wyuzdanie sięgali również twórcy głównego nurtu, również jego niekwestionowany geniusz, Stanley Kubrick.
Bohaterami filmu jest małżeństwo Harfordów. William jest lekarzem, Alice prowadzi galerię. Czas upływa jej na imprezach towarzyskich. Po jednym z takich przyjęć Alice wyznaje mężowi, że miewa fantazje erotyczne. Rozpoczyna się niebezpieczna gra...
W swoim filmie Kubrick zadaje pytanie, jak daleko jesteśmy gotowi się posunąć, w celu zaspokojenia swoich hedonistycznych zachcianek, często nie zważając na krzywdę najbliższych.(gk/mf)
![Tak złego finału nie było od czasu "Gry o tron". Twórcy "Yellowstone" zamęczyli widzów [RECENZJA]](https://v.wpimg.pl/MDNiMzRjYiUvCztJfRFvMGxTbxM7SGFmO0t3WH1ceTx4XWIcOwYoNisZIlQ1GDg0Lx49VCIGYiU-AGIMY0UpLT0ZIRsrRSgpLAwpVTZben15CixMfwh4cS9EeUtiWGAleV1_V2IOK3R9C35OMV90JmwU)
