Christopher Plummer nie żyje. Miał 91 lat

Chistopher Plummer z pochodzenia był Kanadyjczykiem. Jedną z jego najsłynniejszych kreacji była rola u boku Julie Andrews w legendarnym musicalu "Dźwięki muzyki". O śmierci aktora poinformował jego długoletni przyjaciel i agent.

Plummer był cenionym aktorem teatralnym i filmowym, zaliczanym do grona najwybitniejszych aktorów powojennych. W 2012 r. otrzymał Oscara za rolę drugoplanową w filmie "Debiutanci".

Urodził się 13 grudnia 1929 r. w Toronto. Karierę zaczynał pod koniec lat 40. w rodzinnej Kanadzie, występując w tamtejszym teatrze, radiu i telewizji. Jego sceniczna kariera obejmowała występy dla tak prestiżowych teatrów, jak Royal Shakespeare Company, Great Britain’a National Theater czy kanadyjski Stratford Festival.

W 1954 r. zadebiutował na Broadwayu w sztuce "The Starcross Story", a w kolejnych latach dowodził swego kunsztu w repertuarze szekspirowskim (m.in. jako tytułowy "Hamlet" i "Henryk V", Benedick w "Wiele hałasu o nic" i Mercutio w "Romeo i Julii"). Londyński debiut w sztuce "Becket" przyniósł mu London Evening Standard Award dla Najlepszego Aktora (1961), a tytułowa kreacja w broadwayowskim musicalu "Cyrano" – nagrodę Tony (1974).

Jego kariera ekranowa obejmuje wiele tytułów, jednak filmy i role, które przetrwały próbę czasu, stanowią jedynie nieduży odsetek. Zadebiutował u Sidneya Lumeta w romansie "Zostać gwiazdą" z Henrym Fondą (1958). Jego przełomową i, co stwierdzić można z perspektywy czasu, życiową rolą okazała się kreacja postaci barona von Trappa w słynnym musicalu "Dźwięki muzyki" Roberta Wise’a, z młodziutką Julie Andrews u boku (1965).

Często bywał obsadzany w produkcjach historyczno-wojennych (m.in. "Upadek Cesarstwa Rzymskiego" Anthony’ego Manna z 1964 r., "Bitwa o Anglię" Guya Hamiltona, z 1969 r., "Waterloo" Siergieja Bondarczuka z 1970 r. czy "Zamach w Sarajewie", z 1975 r.). Zagrał "Hamleta" (1964, nominacja do Emmy) i "Króla Edypa" (1967) w filmach Philipa Saville’a, Heroda w słynnym widowisku biblijnym "Jezus z Nazaretu" Franka Zeffirellego (1977) i Sherlocka Holmesa w "Morderstwie na zlecenie" (1979).

W 1975 r. dał jeden z bardziej znanych występów u boku Seana Connery i Michaela Caine’a w przygodowym filmie akcji "Człowiek, który chciał być królem". W tym samym czasie pojawił się też jako Sir Charles Litton w słynnej komedii kryminalnej "Powrót Różowej Pantery" Blake’a Edwardsa (1975).

Rok 1983 to pierwsze z dwóch głośnych wcieleń w rolę duchownego – arcybiskup w mini-serialu "Ptaki ciernistych krzewów". Ponad 20 lat później zagrał kardynała w kontrowersyjnym dramacie TV "Our Fathers", dotyczącym kościelnych seks-afer (2005). Obie role przyniosły mu nominacje do Emmy.

Lata 90., to m.in. jedna z głównych ról w serialu akcji "Counterstrike" (1990-93) oraz drugoplanowy udział w paru głośnych tytułach (m.in. w słynnej produkcji sci-fi "Star Trek VI: Wojna o pokój" z 1991 r., horrorze "Wilk" Mike’a Nicholsa z 1994 r. czy "Informator" Michaela Manna z 1999 r.). Rola u boku Ala Pacino i Russela Crowe’ a w tym ostatnim przyniosła mu parę znaczących nagród (m.in. National Society of Film Critics Award). Z Crowem spotkał się dwa lata później na planie "Pięknego umysłu" Rona Howarda, w którym zagrał lekarza psychiatrę (2001).

Plummer pojawił się w wielu głośnych produkcjach, wśród których znalazły się m.in. przygodowy "Skarb narodów" z Nicolasem Cagem, superprodukcja "Aleksander" Olivera Stone'a, thriller polityczny "Syriana" z Georgem Clooneyem czy kryminał "Plan doskonały" Spike’a Lee z 2006 r. W 2019 r. w kinach można było oglądać go w filmie "Na noże". Na swoją premierę wciąż czeka jego ostatni film: "The last full measure".

Christopher Plummer był zdobywcą Oscara, Nagrody Genie, dwóch nagród Emmy, dwóch nagród Tony, Złotego Globu, Nagrody Gildii Aktorów Ekranowych i Nagrody Brytyjskiej Akademii Filmowej.

Był trzykrotnie żonaty, z drugą żoną miał córkę Amandę Plummer, również aktorkę.