Déjà Vu

Tony Scott, autor pamiętnego "Prawdziwego romansu", zdecydował się wkroczyć na bardzo grząski grunt. Jak bowiem powszechnie wiadomo, podróżowanie w czasie jest niemożliwe. Żeby więc widza zaciekawiła opowieść o czymś, co jest nierealne, trzeba mu stworzyć bajkową scenerię. Znakomicie z tego zadnia wywiązał się nie tak dawno Steven Spielberg, realizując obraz "Raport mniejszości". Przedstawiona tam wizja przyszłości była tak fascynująca, że widz chętnie wierzył także w podróżowanie w czasie. Na dodatek pętla czasowa w tamtym filmie była tak pomyślana, by mimo wypraw nie dało się zmienić przeszłości czy też - jak kto woli - przyszłości.

Tymczasem reżyser "Déjà Vu" chce byśmy uwierzyli, że właśnie teraz Amerykanie są w posiadaniu machiny czasu. Podróżuje się w niej niemal tak, jak w słynnym horrorze "Mucha" Davida Cronenberga, choć tym razem można wejść do urządzenia w bieliźnie. Wynalazek był szlifowany w tajnych laboratoriach i jest daleki od doskonałości. Teraz jednak będzie można go użyć z powodu zamachu terrorystycznego. Nawisem mówiąc, nasz bohater dostaje się do niego bez zgody przełożonych - tylko dzięki temu, że lubi go jeden z nawiedzonych naukowców.

Scott znakomicie sprawdza się jak twórca kina akcji. Ostatnio, także z pomocą Washingtona, zrealizował całkiem udanego "Człowieka w ogniu". W "Déjà Vu" zabrakło mu jednak dobrego scenariusza. Być może powinien był, jak Spielberg, skorzystać z prozy Philipa K. Dicka.