Gary Oldman

Jeden z najbardziej charyzmatycznych aktorów, odznaczających się niezwykle intensywnym, ekspresyjnym stylem gry. Urodził się 21 marca 1958 roku w Londynie.

W wieku 16 lat rzucił szkołę. Przez jakiś czas pracował jako sprzedawca w sklepie sportowym, w chwilę później otrzymał jednak stypendium w Szkole Teatralnej. Po jej skończeniu Oldman przez jakiś czas znajdował angaż w Teatrze Miejskim w Glasgow, zagrał też w kilku filmach telewizyjnych.

Jednym z pierwszych, istotnych występów był krótki, ale elektryzujący epizod w filmie Mike’a Leigh – „Meantime”(1983). Dzięki dwóm kolejnym rolom dopracował i wzmocnił swój wizerunek ekranowy - wcielając się w rolę angielskiej legendy punka Sida Viscousa w filmie „Sid i Nancy” (1986) oraz rozpustnika w filmie „Nadstaw uszu” (1987).

Podobnie jak Robert de Niro, Oldman również znany jest jako „aktor-kameleon”, zmieniający wizerunek ekranowy nie do poznania, emanując przy tym zawsze niezwykłą siłą aktorską, która to właśnie – w przeciwieństwie do wciąż zmieniającej się twarzy - czyni go specyficznym i rozpoznawalnym.

W 1987 roku aktor wyjechał do USA by wziąć udział w dziwacznej komedii Nicolasa Roega „Track 29”. Uznanie za oceanem przyniosły mu role w takich filmach „JFK” (1991) Olivera Stone’a oraz rola tytułowego wampira w słynnej adaptacji „Bram Stoker’s Dracula” F.F. Coppolli. W 1991 roku zagrał też w chwalonym przez krytykę filmie Toma Stopparda „Rosencrantz i Guildenstern nie żyją”.

Kolejne ważne filmy z jego udziałem to: „Prawdziwy romans”Tony’ego Scotta, (1993) według scenariusza Quentina Tarantino, „Wieczna miłość”(1994), w którym aktor wcielił się w rolę Ludwiga van Beethovena, słynny „Leon zawodowiec” (1994) Luca Bessona, „Morderstwo pierwszego stopnia” oraz „Szkarłatna litera”(oba filmy z 1995 roku), gdzie partnerował Demi Moore.

Oldman, jak wielu innych gwiazdorów, toczył walkę z nałogiem – w jego przypadku, alkoholowym. W latach 1995-97 poddawał się specjalnej terapii. Po powrocie do zawodu brał udział w kilku projektach(zagrał m.in. w „Piątym elemencie” Luca Bessona i w filmie „Air Force One”) po to by zdobyć środki na realizację wymarzonego celu – wyreżyserowania własnego filmu. Udało mu się to osiągnąć w 1997 roku, kiedy to zrealizował zjednujący uznanie krytyki, częściowo autobiograficzny film „Nile By Mouth”. Film był pokazywany na festiwalu w Cannes, odtwórczyni głównej roli - Kathy Burke otrzymała tam Nagrodę Aktorską.

W następnych latach Gary Oldman wcielił się m.in. w rolę Poncjusza Piłata w telewizyjnym serialu o życiu Chrystusa, wziął także udział w skandalizującym (zbyt wyraźnie nawiązującym do seksafery związanej z osobą Billa Clintona) filmie „The Contender” w reż. Roda Lurie (2000), który jednak nie zdobył zbyt wielkiego rozgłosu.

W 2001 roku zagrał w niezbyt udanym sequelu „Hannibal” (2001).* Czterokrotnie wcielił się w rolę Syriusza Blacka w kolejnych adaptacjach „Harry’ego Pottera”* (2004, 2005, 2007, 2011). Wziął udział w reklamie telefonu Nokia. Obecnie gra w Theatre Royal w York (Anglia). Gary zagrał policjanta Gordona w dwóch filmach z serii o Batmanie: w obrazie "Batman - Początek" z 2005 roku oraz w "Mrocznym rycerzu" z 2008 roku. W 2009 roku zagrał w filmie "Nienarodzony " w roli Rabbi'ego Sendaka. Rok później wcielił się w Carnegie w filmie "Księga ocalenia". W 2011 roku zagrał we współczesnej wersji Czerwonego Kapturka pt. "Dziewczyna w czerwonej pelerynie".

Oldman był czterokrotnie żonaty, z Lesley Manville (1987-1990), Umą Thurman (1990-1992) i Donyą Fiorentino (1997-2001). W styczniu 2009 ożenił się po raz czwarty − z 19 lat młodszą piosenkarką jazzową Alexandrą Edenborough.