Musiał lepszy od Stuhra? W "Fuksie 2" zmierzył się z legendą

Do kin wchodzi właśnie film Macieja Dutkiewicza "Fuks 2". Jak wskazuje sam tytuł, to kontynuacja jego dzieła sprzed wielu lat, niemal kultowej dziś gangsterskiej komedii, która miała premierę w 1999 roku. W drugiej części "Fuksa" wracają znane postacie, a akcja odnosi się do wydarzeń z pierwszej części. Ale to już zupełnie inne czasy. Bardzo dobrze widać to i słychać w tym filmie.

Akcja produkcji nie jest specjalnie skomplikowana i na swój sposób powtarza, w zupełnie innych okolicznościach i z nieco przesuniętymi akcentami, intrygę z pierwszego "Fuksa". Znów jest młody chłopak, pasjonat motoryzacji. Znów wchodzi w konflikt z bogatym gangsterem udającym biznesmena. I znów chce od niego wyciągnąć pieniądze.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Chłopak ma zupełnie odmienne intencje niż w pierwszej części, a w tle pojawia się motyw… ekologicznego aktywizmu. Do konwencji komedii kryminalnej pasuje niestety jak pięść do nosa, a jej reguły sprawiają, że nie może nie być potraktowany mocno ironicznie.

Tak jak w pierwszej części - ważne są tu relacje rodzinne, ale - jak przystało na współczesne czasy - są nieco skomplikowane: główny bohater wychowywał się bez matki, główna bohaterka - z macochą w swoim wieku.

No i gangsterka jest tu na znacznie wyższym poziomie: finansowym i estetycznym. Bandyci jeżdżą najdroższymi samochodami i noszą eleganckie garnitury.

Od pierwszych scen widać, że ten film ma zupełnie inny budżet niż poprzedni. Jest zrealizowany ze znacznie większym rozmachem - scena pościgu samochodowego nie umywa się oczywiście do wspomnianej w jej trakcie amerykańskiej serii "Szybcy i wściekli", ale wstydu nie ma, a wybuch w jej trakcie może nawet robić wrażenie.

Ładnie wygląda też Warszawa - tym bardziej, że Dutkiewicz nie poszedł na łatwiznę i nie nakręcił stereotypowych scen, np. pokazanego z lotu ptaka przejazdu samochodem po moście Świętokrzyskim. Znalazł za to kilka ujęć nieoczywistych i znakomicie wyglądających na dużym ekranie. I nawet peryferyjne blokowiska prezentują się tu przyzwoicie.

Jest w tym filmie sporo niezłego, przerastającego gatunkową konwencję, aktorstwa. Niestety, w zasadzie wyłącznie męskiego - choć kobiety grają w tej historii pierwsze skrzypce, pod względem aktorskim męska część tej orkiestry dość skutecznie je zagłusza.

O ile Cezary Pazura gra tu po prostu kolejnego sadystycznego "złola" - postać, z której zdaje się nie nie wychodzić od kilku lat, o tyle Maciej Stuhr w zachwycający sposób kreuje postać ciekawą, a może nawet intrygującą. To spore zaskoczenie - przebojowy, pomysłowy i uroczo bezczelny chłopak z pierwszej części zamienia się w zgorzkniałego, przegranego, złamanego i załamanego życiem faceta w średnim wieku, który jednak w momencie próby staje na wysokości zadania. Ma na dodatek mistrzowskiego skrzydłowego: Janusz Gajos jak zawsze przechodzi sam siebie, grając będącego nieco na marginesie, ale wciąż skutecznego i zabawnie zgryźliwego glinę.

I jeszcze jedno: Maciej Musiał, który gra - było nie było - najważniejszą postać w tej historii. I robi to w porywający sposób. Gdyby nie to, że to dziś aktor o pozycji nieporównywalnie wyższej niż ta, którą miał Maciej Stuhr podczas premiery pierwotnego "Fuksa", ta rola mogłaby mu dać tyle samo, ile tamta dała Stuhrowi.

O tym, że coś się zmieniło w polskiej obyczajowości i polskim filmie, najlepiej świadczy obecność nagości i seksu w obu "Fuksach". W pierwszym Agnieszka Krukówna w niemal każdej scenie epatuje a to biustem, a to udem, za to jej postać ze swoim ekranowym partnerem seksu nie uprawia - chłopak śpi na podłodze obok jej łóżka.

W "Fuksie 2" nagości jest w zasadzie na lekarstwo - dwie młode bohaterki migną co najwyżej na moment kawałkiem obnażonego brzucha czy pleców, za to ognisty seks - nic to, że zakończony znienacka - wjeżdża na ekran już w jednej z pierwszych scen, na pierwszej randce.

Ale zaprezentowany jest bardzo niewinnie, właściwie bez pokazywania niczego. Czyli: polskie kino ochoczo zajmuje się seksem, ale na jego pokazywanie chętne zdecydowanie nie jest.

Przemocy też tu nie ma w zasadzie za grosz, co sprawia, że nowy "Fuks" jest niemal familijną rozrywką: lekką, momentami zabawną, chwilami wciągającą, obyczajową komedią z kryminalnym podtekstem. Obejrzeć się da, legendy nie niszczy, ale sama na kultową sławę szans raczej nie ma.

W najnowszym odcinku podcastu "Clickbait" rozmawiamy o serialu "Detektyw: Kraina nocy", przyznajemy, na jakie filmy i seriale czekamy najbardziej w 2024 roku i doradzamy, które nadrobić z poprzedniego. Możesz nas słuchać na Spotify, w Google Podcasts, Open FM oraz aplikacji Podcasty na iPhonach i iPadach.