Najlepsze Filmy 2003 według WP

Początek nowego roku to zawsze dobry moment na podsumowania. A te w świecie filmu nie wyglądają wcale najgorzej - szczególnie w polskim kinie jakby coś się ruszyło. Tegoroczny festiwal w Gdyni pokazał, że wszystko idzie w całkiem interesującym kierunku: Pornografia, Symetria, Zmruż oczy, Żurek, Pogoda na jutro to dobre lub nawet bardzo dobre filmy, a ich powstanie musi cieszyć prawdziwych kinomanów.

My stworzyliśmy dla Was nasz ranking Najlepszych Filmów na Polskich Ekranach w 2003. Nie najbardziej opłacalnych - choć są tutaj niezłe hity, nie obsypane największą ilością nagród i pochwał krytyków - choć są tu także ulubieńcy Akademii, ale takie, bez obejrzenia których czegoś by brakowało.

Biorąc pod uwagę kontrowersje, jakie wzbudził artykuł o filmach naszym zdaniem najgorszych - przeczytaj - mamy nadzieję na ożywioną dyskusję. Ktoś już autorowi zarzucił, że gdyby to ten człowiek układał repertuar kinowy nie byłoby na co pójść do kina, zatem - oto, co na pewno w moim kinie by wyświetlano (kolejność nieprzypadkowa - jest ona wypadkową potencjału komercyjnego i wartości artystycznych):

1. Władca pierścieni: Dwie Wieże

To była z pewnością najtrudniejsza do realizacji część trylogii. Nie chodzi tyle o równolegle toczące się wątki, ale o to, że tu nic się nie zaczyna i nic się nie kończy. Trudno widza trzymać przez kilkadziesiąt minut w kinie i nie zostawić go z uczuciem niedosytu, nie rozwiązując w zasadzie żadnych niewiadomych. A do tego kazać mu jeszcze rok czekać! O dziwo Jacksonowi udało się nas zachwycić i olśnić, ale przede wszystkim - zachęcić do Powrotu Króla, który, jak twierdzi sam reżyser, będzie najlepszą częścią opowieści i głównym powodem, dla którego w ogóle zabrał się za tę ekranizację.

1. Dogville

Tak wysokie miejsce filmu artystycznego, bez dekoracji i efektów specjalnych w rankingu biorącym pod uwagę także komercyjny aspekt przedsięwzięcia obraz von Triera zawdzięcza temu, że jest wybitny. Wszystko jest tutaj na najwyższym poziomie: aktorstwo, historia, zdjęcia, początek, rozwinięcie i koniec. To tak rzadkie we współczesnym kinie! Ten niepokorny i kontrowersyjny Duńczyk może denerwować, można się z nim nie zgadzać, można się na niego złościć, ale nie sposób mu nie przyznać, że jest genialnym artystą i w zachwycający sposób robi swoje.

1. Czas Apokalipsy: Powrót

Taki powrót boleśnie obnaża nędzę współczesnego kina. Takich filmów już nie ma. Bezkompromisowych. Własnych. Zabierających głos w ważnych sprawach w słyszalny i poruszający sposób. Co tu dużo mówić - lektura obowiązkowa, ale dla tych, którzy tak kochają kino, że nadal będą do niego chodzić - nawet ze świadomością, że najpewniej zobaczą coś słabszego niż film Coppoli

1. Porozmawiaj z nią

Najbardziej dziwi, że ten film docenili Amerykanie. Ale oczywiście nie mamy nic przeciwko temu.
Filmy Almodovara zawsze zyskują po kolejnym obejrzeniu - dobrze, że 'Porozmawiaj' jest już na DVD. Tym bardziej, że za pierwszym razem sam temat i sposób jego poprowadzenia może trochę szokować, a ten szok uniemożliwia czasem ujrzenie piękna i głębi opowiadanej historii. A to opowieść wzruszająca, prawdziwa - mimo że tak nieprawdopodobna - i trochę bajkowa - mimo że tak brutalna i odważna.

1. Godziny

Zostawiając na boku wybitne aktorstwo, mistrzowski montaż, poruszającą muzykę i genialną reżyserię, to, co w tym filmie zachwyca chyba najbardziej to to, że zmusza on nas do powtórnego jego obejrzenia - najlepiej od razu! Niesamowite to zjawisko i o tyle dziwne, że przecież to film bardzo smutny, może nawet odrobinę pesymistyczny? Jednak wzbudza on w nas taki niepokój, takie zadziwienie, tyle pytań, że nie sposób przejść koło niego obojętnie.

Oprócz pięciu wymienionych powyżej, konieczne było zobaczenie w tym roku następujących filmów:

• Pan i Władca: Na krańcu świata - dla Russella Crowe'a, sztormu i nareszcie akcji, która nie przygniotła historii

• Piraci z Karaibów: Klątwa Czarnej Perły - ponieważ mają powstać dwie kolejne części i o dziwo się z tego cieszymy. No i warto zobaczyć Laureata Oscara, zanim jeszcze otrzyma statuetkę - mowa oczywiście o Johnnym Deppie.

• Gangi Nowego Jorku - aby zrozumieć, że ten film nie mógł wygrać ani jednego Oscara - nie dlatego, że jest słaby, ale dlatego, że może podkopać morale niejednego Amerykanina

• Kill Bill - bo jest krwawo, śmiesznie i pięknie

• Chicago - trzeba wiedzieć, dlaczego cyniczny musical z wychudzoną Renee dostał aż tyle nagród Akademii. Oczywiście odpowiedzi na to pytanie można nie znaleźć.

• 28 dni później - szkoda, że zakończenie zniszczyło odbiór całości, bo mogło to być coś naprawdę interesującego

• Schmidt - dla wielkiego Jacka N.

• Wszystko albo nic - może to i malutki film, może widziało go kilkaset osób, ale to piękna i bardzo, bardzo wzruszająca, a przede wszystkim mądra i prawdziwa historia

• Eksperyment - jak to się stało, że ten film przeszedł bez echa? Ot, czasem tak się zdarza i nikt nie wie czemu. Szkoda, bo to wstrząsający i świetny obraz z wybitnym wręcz aktorstwem

• Rzeka tajemnic - niepokojący film o niepokojącym zakończeniu, które u niektórych krytyków wzbudziło podejrzenia o cynizm Clinta Eastwooda. Ale jaki to piękny cynizm!

• Człowiek bez przeszłości - dla optymizmu i surrealizmu

• Pornografia - bo to w końcu kandydat do Oscara, a przy okazji - całkiem ciekawy sposób przeczytania Gombrowicza

• Adaptacja - kto polubił 'Być jak John Malkovich' ten wie o co chodzi z kłusownikiem orchidei i nieistniejącym bliźniakiem

• Hero - to z pewnością film nie dla wszystkich. My zresztą nie jesteśmy pewnie w stanie całkowicie go pojąć - może właśnie o to chodzi?

Oczywiście nie wyobrażam sobie tego roku bez Harry'ego Pottera i Matrixów - jednak nie są to filmy, które będę pamiętać za kilka lat.

By dziennikarskiej rzetelności stało się zadość dodam, że w naszej ankiecie na tę chwilę zwyciężają druzgocąco Dwie Wieże, na drugim miejscu jest Matrix: Rewolucje, a na trzecim - Gdzie jest Nemo. Ale ankieta czeka jeszcze na Wasze głosy!