Sean Connery nie żyje. Miał 90 lat

Sean Connery urodził się 25 sierpnia 1930 r. w Edynburgu w niezbyt zamożnej rodzinie robotniczej. Początki nijak nie zapowiadały mającego nadejść w przyszłości sukcesu i sławy. Jako starszy z dwójki rodzeństwa, Sean dość wcześnie musiał podjąć się różnych drobnych zajęć zarobkowych, a wkrótce, w bardzo wczesnym wieku, rzucił szkołę i pracował na pełen etat.

W wieku 16 lat wstąpił do marynarki wojennej, jednak przewlekłe problemy z żołądkiem zakończyły trzyletnią w sumie przygodę z wojskiem i skazały Seana na powrót do rodzinnego Edynburga i imanie się różnych ciężkich robót (był m.in. murarzem i ochroniarzem, polerował też trumny).

W wolnym czasie przyszły gwiazdor dbał o kondycję fizyczną i muskulaturę, co w efekcie przyniosło mu trzecie miejsce w konkursie na Mistera Universe w 1950 r. i stało się zalążkiem rozwoju kariery aktorskiej.

Nie był to jednak jeden z tych oszałamiających sukcesów, jakie odnosi się w ciągu jednego miesiąca, dzięki jednej roli. Od pierwszych kroków stawianych w show-biznesie - występów w teatrze, pracy modela, śpiewu w chórze - musiało minąć siedem lat, by zadebiutował w filmie kryminalnym "No Road Back" (1957), osiem - by oczarował publiczność główną rolą u boku Lany Turner w filmie "Inne miejsce" (1958) i aż dwanaście, by zyskał faktyczną popularność dzięki wcieleniu się w rolę Jamesa Bonda ("Dr. No" w 1962 r.).

Agentem 007 Connery był w sumie w sześciu częściach Bonda, wyreżyserowanych przez Iana Fleminga. Oprócz wyżej wymienionego były to: "Goldfinger" (1964), "Pozdrowienia z Rosji" (1964), "Operacja Piorun" (1965), "Żyje się tylko dwa razy" (1967) i "Diamenty są wieczne" (1971). Za rolę w tym ostatnim otrzymał w 1972 r. Złoty Glob (Henrietta Award) dla Najlepszego Aktora. W 1983 r. powrócił jako odmieniony, dojrzalszy Bond w filmie "Nigdy nie mów nigdy".

Kontynuował karierę w latach 70., pojawiając się w różnych znanych produkcjach. W 1974 r. wystąpił w adaptacji "Morderstwa w Orient Expressie" w reż. Sidneya Lumeta, rok później zagrał u Johna Hustona w filmie przygodowym "Człowiek, który chciał być królem", zaś w 1976 r. wcielił się w postać Robin Hooda w "Powrocie Robina".

Za rolę w "Imieniu róży" (1986) Jeana-Jacquesa Annaud otrzymał nagrodę BAFTA, rok później został uhonorowany swoim jedynym Oscarem i Złotym Globem, jak również nominacją do BAFTA i wieloma nagrodami krytyków za drugoplanową kreację Jima Malone'a w "Nietykalnych" Briana De Palmy.

Kolejne wyróżnienia przyniósł mu drugoplanowy występ w produkcji Stevena Spielberga "Indiana Jones i Ostatnia Krucjata" (1989, nominacja do BAFTA i Złotego Globu) oraz główna rola w głośnym filmie sensacyjnym "Polowanie na Czerwony Październik" (1990, nominacja do BAFTA). W latach 90. pojawił się ponadto w głównej roli w kryminale "Wschodzące słońce" (1993), jako król Artur w "Rycerzu króla Artura" (1995) oraz w filmach akcji: "W słusznej sprawie" (1995) i "Twierdza" (1996, nagroda MTV dla Najlepszego Duetu dzielona z Nicolasem Cage'm).

W 1999 r. wyprodukował oraz wystąpił w głównej roli w sensacyjnym obrazie "Osaczeni" (Europejska Nagroda Filmowa dla Najlepszego Aktora) z Catherine Zetą-Jones u boku. Rok później zagrał w filmie Gusa Van Santa "Szukając siebie", gdzie stworzył kreację przez wielu uznawaną za jedną z najlepszych w karierze aktora.

W 2003 r. pojawił się w głośnej adaptacji komiksu Alana Moore'a "Liga niezwykłych dżentelmenów", upewniając publiczność w prawdziwości stwierdzenia, jakoby zarówno talent, jak i urzekająca aparycja Connery'ego z wiekiem wzrastała w siłę. Po ukończeniu 80 lat Connery przyznał, że nie zamierza już wystąpić w żadnym filmie.

W 1996 r. otrzymał Honorowy Złoty Glob - Nagrodę imienia Cecila B. DeMille'a za całokształt. Za dokonania życia został również uhonorowany Europejską Nagrodą Filmową w 2005 r.

Od 1999 r. posiadał zaszczytny, szlachecki tytuł "Sir", nadany przez królową Elżbietę II.

Sean Connery był aktorem o dużym poczuciu tożsamości etnicznej, czego dowód dawał niejeden raz, pojawiając się publicznie w klasycznym szkockim stroju narodowym. Jest też osobą posiadającą dystans do siebie i swoich dokonań. Kiedy w 1989 r., jako prawie 60-latek, dowiedział się o wygranej w plebiscycie zorganizowanym przez "People Magazine" na "Najseksowniejszego Żyjącego Mężczyznę", Connery odpowiedział z przekąsem: "Cóż... Nie ma chyba zbyt wielu seksownych nieżyjących facetów, czyż nie?".

Sean Connery od 6 maja 1975 r. był żonaty z Micheline Roquebrune.