TOP 15: Najzabawniejsze wpadki polskiej kinematografii

1 kwietnia Akademia Węży przyznała polskie odpowiedniki Złotych Malin. Aż sześć nagród powędrowało do twórców „Obcego ciała”, okrzykniętego m.in. najgorszym filmem ubiegłego roku. Ponadto „nagrodzono” m.in. najgorszy duet na ekranie, występ poniżej talentu czy „efekt specjalnej troski”.

**1 kwietnia Akademia Węży przyznała polskie odpowiedniki Złotych Malin. Aż sześć nagród powędrowało do twórców „Obcego ciała”, okrzykniętego m.in. najgorszym filmem ubiegłego roku. Ponadto „nagrodzono” m.in. najgorszy duet na ekranie, występ poniżej talentu czy „efekt specjalnej troski”

.**

Nawał antynagród, jakie zostały przyznane Krzysztofowi Zanussiemu, dowodzi, że nawet najlepszym zdarzają się wpadki. Bo jak inaczej nazwać produkcję, która na tle jego wybitnych dzieł (m.in. „Barwy ochronne”) jawi się jako nieporadna wprawka nieopierzonego młodziaka?

Polskie Złote Maliny to bardzo młode nagrody, jednak historia wpadek w polskich filmach sięga kilkudziesięciu lat wstecz. Z okazji czwartego rozdania Węży przypominamy najzabawniejsze potknięcia polskich reżyserów, ale również dystrybutorów.

"Pan Wołodyjowski" (1968) Jerzego Hoffmana kosztował 40 milionów złotych i w swoim czasie był jedną z najbardziej rozpalających wyobraźnię superprodukcji w historii polskiego kina. O obsadę kłócono się długo i namiętnie, a sam reżyser wielokrotnie zapewniał, że zależy mu na zachowaniu wierności literackiemu pierwowzorowi. Prawie się udało.

Nie licząc słynnego słupka kilometrowego (tzw. pikietaż) widocznego w jednym z ujęć i samochodu samotnie przemierzającego dzikie bezdroża XVII-wiecznych realiów. Na potrzeby filmu wybudowano na wzgórzu zamkowym pod Chęcinami Kamieniec Podolski, który stanowił największą dekorację w dziejach polskiej kinematografii. „Pana Wołodyjowskiego” obejrzało 11 milionów Polaków.

Od wpadki nie uchronili się również twórcy pełnometrażowego filmu o słynny polskim agencie.

W scenie, gdzie Hans Kloss zostaje pojmany przez niemieckich żołnierzy, przez ułamek sekundy widać, że nie jest on przykuty kajdankami do słupa – poprzedzająca ją sekwencja sugeruje co innego.

Prawdopodobnie jest to wina roztargnienia kogoś z ekipy, ale powód mógł być bardziej prozaiczny - być może kurtka Tomasza Kota była za gruba, co uniemożliwiało zapięcie kajdanek na nadgarstku aktora.

Skoro pędzące wojsko ma zachód słońca za plecami, to skąd w tej scenie wzięło się dodatkowe źródło światła?

Widać jak na dłoni, że prawa strona konnicy jest oświetlana również z prawej strony.

Czyżby akcja filmu nie rozgrywała się na Ziemi?

Dowód na to, że wpadki pojawiają nie tylko w samych filmach, ale również w tłumaczeniach tytułów zagranicznych produkcji.

Oryginalne "The Sting" oznacza wprawdzie “żądło”, ale w slangu (i kontekście samej fabuły) jest też określeniem na przeprowadzoną w głębokiej konspiracji akcję mającą na celu wywiedzenie kogoś w pole.

Lepszym tytułem byłby w tym przypadku np. "Skok" albo "Numer". Cokolwiek, byle nie nieszczęsne "Żądło".

Więcej o kardynalnych błędach polskich dystrybutorów przeczytacie w tekście Piotra Plucińskiego – tutaj.

Jeden z wielu spektakularnych efektów „profesjonalnej” replikacji, jakie możecie zauważyć w „Bitwie pod Wiedniem”.

Wystarczy zaznaczyć interesujący was obszar, nacisnąć przycisk „kopiuj” i kilkukrotnie wkleić w interesujące miejsca. Efekt – kilkutysięczna, zwarta armia…

Stary Kargul rzuca w Starego Pawlaka odciętym ogonem jego szkapy, czym doprowadza do ojcowsko-synowskiej furii - obaj zaczynają pościg za Kargulem. Jednak osoby, które podbiegają do płotu to niekoniecznie te same dwie, które chciały rozprawić się z krnąbrnym sąsiadem.

Jak widać na dolnym kadrze, przy płocie stoi Jaśko i… No właśnie, kim jest ta druga osoba? Co się stało ze Starym Pawlakiem? Czyżby Wacławowi Kowalskiemu znudziła się kolejna wycieczka w przeszłość?

Jednak, kiedy do pomieszczenia ma wejść Ania z księdzem, drzwi w mgnieniu oka zamykają się i biedna wnuczka musi własnoręcznie je otwierać.

Czy to wiatr sprawił? Czy to może szatan, który nie chciał ostatniego namaszczenia dla kłótliwego Kaźmierza?

Jeśli uważnie przyjrzymy się przedmiotom rozstawionym na biurku dostrzeżemy, że kubek z ołówkami to pojawia się, to znika.

W zwiastunie obrazu w reżyserii Jerzego Hoffmana pojawił się element, który ni jak ma się do czasów, w jakich rozgrywa się akcja filmu.

Chodzi o anteny zamontowane na jednym z dachów warszawskiej kamienicy.

Dla ścisłości – pierwsze anteny telewizyjne pojawiły się dopiero w latach 50., natomiast radiowe pięć lat po Cudzie nad Wisłą.

Wpadki zdarzają się nawet najlepszym. Również Andrzejowi Wajdzie.

Przykład? Wystarczy uważnie oglądać jego głośny "Katyń". W jednej scenie ewidentnie widać, że za Danutą Stenką znajduje się restauracja McDonald's.

Czyżby popularna amerykańska sieć fast food była sponsorem filmu?

„Pan Wołodyjowski” to spektakularna, zrobiona z rozmachem ekranizacja i wydawać by się mogło, że w najmniejszych szczegółach wierna jest oryginałowi.

Czy jednak Sienkiewicz choć słowem wspomina o samochodach gnających po dzikich bezdrożach? Mknące auto można zobaczyć w jednej ze scen. Tylko nie mówcie, że to wóz drabiniasty.

Okazuje się, że film w reżyserii Agnieszki Holland oraz jej córki również nie obył się bez wpadki.

Wszystko się zgadza - stroje z epoki, broń, atmosfera i "piękny Janosik". Tylko czy to możliwe, aby rozbójnik brał dopłaty z Unii Europejskiej?

Na to wychodzi, bo krowy przechadzające się na filmie mają żółte kolczyki w uszach. Zgodnie z wymogami.

W sieci można znaleźć mnóstwo przykładów żenujących wpadek pojawiających się w amerykańskich filmach z pod znaku miecza i sandała, m.in. w „Troi” albo „Gladiatorze”.

Okazuje się, że Polacy nie są gorsi. „Quo Vadis” Jerzego Kawalerowicza nie tylko obfituje w kiepskie aktorstwo i styropianową scenografię.

W jednej ze scen można gołym okiem zobaczyć rzymskiego obywatela ubranego w obuwie sportowe z XX wieku.

Ewidentny błąd realizatorski da się również wychwycić w drugiej części kultowego „Kilera” Juliusza Machulskiego.

W scenie, gdzie nasłany przez Siarę płatny zabójca Szakal strzela do Jurka Kilera, można wychwycić, że Pazura jest dublowany przez kaskadera. (gk/ls)