Nasze ulubione seksbomby PRL‑u

Poznajcie 25 niezwykłych kobiet, które zmieniły oblicze nie tylko polskiego kina, ale przede wszystkim polskich mężczyzn

Poznajcie 25 niezwykłych kobiet, które zmieniły oblicze nie tylko polskiego kina, ale przede wszystkim polskich mężczyzn.

To one uwodziły najznakomitszych dygnitarzy naszego kraju i wywoływały skandale swoim nieposkromionym seksapilem.

Zobacz także: Filmy o miłości

Aktorka znana przede wszystkim z roli Jagienki w filmie "Krzyżacy" Aleksandra Forda.

Urszula Modrzyńska urodziła się w 1928 roku w Srebrnikach. Karierę aktorską rozpoczęła w toruńskim teatrze im. Wilama Horzycy, gdzie debiutowała w 1949 roku.

Później związana była z teatrami: Ziemi Pomorskiej w Bydgoszczy-Toruniu, im. Bogusławskiego w Kaliszu, im. Jaracza w Łodzi i Polskim w Warszawie.

W latach 80. ub. stulecia z powodu choroby artystka całkowicie wycofała się z zawodu. Zmarła 11 grudnia 2010 roku w Łodzi. Miała 82 lata.

Zagrała szeregową Elżbietę Koral w "Rzeczpospolitej Babskiej". Ale polskiej publiczności najbardziej znana jest jako Ania Popławska z serialu "Daleko od szosy".

Urodziła się w 1947 roku w Łodzi. Ukończyła tamtejszy wydział aktorski PWSFTviT.

Po zakończeniu kariery aktorskiej w 1994 jest pracownikiem naukowym.

Wybitna polska aktorka i reżyserka. Urodziła się 19 grudnia w Starachowicach. Studiowała w warszawskiej PWST, którą ukończyła w 1975 roku.

Debiutem filmowym Jandy była zachwycająco dojrzała, niezapomniana kreacja Agnieszki w „Człowieku z marmuru” Andrzeja Wajdy (1976).

Dzięki tej niezapomnianej kreacji stała się ikoną swego pokolenia.

Od Krystyny w "Popiele i diamencie" (1958) do Rebeki w "Zazdrości i medycynie" (1973) - piętnaście lat trwała jej, zakończona na własne życzenie, artystyczna kariera.

Niespełna dwudziestoletnia debiutantka, studentka krakowskiej szkoły teatralnej wkroczyła do kina zdecydowanie. W filmie Andrzeja Wajdy "Popiół i diament" stworzyła wybitną kreację barmanki, swoistą suitę stanów psychicznych.

Pokazała swą bohaterkę jako osobę delikatną, ale niezależną, pozornie odporną na uczuciowe porażki, jednocześnie nie do końca zdecydowaną, czy zaangażować się w związek z Maćkiem Chełmickim, czy potraktować to spotkanie jako przygodę jednej nocy.

W 1973 r. ze względów rodzinnych wyjechała z kraju. W latach 80. była kierowniczką biblioteki w nowojorskiej siedzibie ONZ.

Zginęła w wypadku samochodowym w Hiszpanii, gdzie przez ostatnie lata swojego życia mieszkała. Miała 64 lata.

Anna Dymna, znakomita aktorka filmowa i teatralna, niezapomniana Barbara Radziwiłłówna w filmie Janusza Majewskiego i Ania Pawlakówna z komedii o samych swoich, skończyła w tym miesiącu 60 lat.

Jej oryginalna dziewczęca uroda stała się obiektem westchnień całych pokoleń. Na koncie ma wiele niezapomnianych ról i współpracę z najwybitniejszymi polskimi reżyserami.

W zeszłym roku aktorka obchodziła 35-lecie pracy zawodowej. Poza talentem znana jest ze swojego ogromnego serca i zaangażowania w działalność charytatywną.

Polska aktorka filmowa i teatralna, pamiętna Oleńka z adaptacji „Potopu” w reżyserii Jerzego Hoffmana.

Jedna z najbardziej znanych aktorek polskich przełomu lat 60. i 70.

W latach 80. zerwała z aktorstwem. Od kilku lat okazjonalnie pojawia się w produkcjach telewizyjnych.

W latach 60. i 70. u jej stóp leżała cała Polska. Z racji oszałamiającej urody nazywano ją naszą Brigitte Bardot. Kochała się w niej nie tylko męska widownia. Do Ireny Karel wzdychali również najprzystojniejsi polscy aktorzy, m.in. Andrzej Łapicki.

Wystąpiła w największych przebojach filmowych. Nieważne czy grała w ekranizacjach Sienkiewicza, czy pływała w stanie nieważkości – zawsze była piękna i emanowała seksapilem, nie stroniąc od pokazywania ślicznego ciała.

Nagle wyjechała. Przestała grać i pokazywać się publicznie. Teraz wraca jako milionerka!

Polska aktorka filmowa i telewizyjna, w latach 70-tych jedna z najbardziej znanych polskich aktorek zagranicą.

Debiutem filmowym Brylskiej był epizod w komedii Antoniego Bohdziewicza „Kalosze szczęścia”, pierwszym kredytowanym występem – rola u boku Zbyszka Cybulskiego w filmie „Ich dzień powszedni” (1963) Aleksandra Ścibora-Rylskiego, zaś rolą przełomową – kreacja fenickiej kapłanki Kamy w ekranizacji „Faraona” (1963) Jerzego Kawalerowicza z Jerzym Zielnikiem w roli głównej.

W 1969 roku zasłynęła rolą pięknej Krzysi w adaptacji „Pana Wołodyjowskiego” w reżyserii Jerzego Hoffmana, co dało jej możliwość wielu występów w filmach produkowanych w krajach bloku wschodniego.

Jedna z największych, legendarnych gwiazd polskiego kina, słynąca z talentu i urody aktorka filmowa, „pierwsza dama polskiego kina”.

Jest bodaj jedyną w Polsce aktorką wyłącznie filmową. W teatrze wystąpiła jedynie w jednej roli, jednak ten charakter gry i pracy zupełnie jej nie odpowiadał. Jak sama twierdzi, była na pracę aktorki teatralnej zbyt leniwa, gdyż ta wymaga sporego nakładu pracy.

Niezwykle często wcielała się w role „dam”, „hrabin”, „ambasadorowych”, „mecenasowych”. Polacy chyba największym sentymentem darzą jej rolę w filmie "Lalka", gdzie wcieliła się w Izabelę Łęckę.

Od dziecka chciała zostać aktorką. Już w wieku 17 lat zadebiutowała na dużym ekranie w filmie "Tandem".

Do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie dostała się bez żadnych problemów. Zachwyciła komisję naturalnością i niesamowitym, nieco zachrypniętym głosem.

Absolwentką warszawskiej PWST została w 1971 roku – już wówczas miała na koncie dwie role, które po dziś dzień funkcjonują jako jedne z najbardziej charakterystycznych w całym filmowym dorobku Szykulskiej.

Pierwsza to rola zmysłowej panny Joli w legendarnej „Hydrozagadce” Andrzeja Kondratiuka (1970), druga - Karen Petersen w odcinkowej ekranizacji słynnej powieści dla dzieci i młodzieży „Pan Samochodzik i templariusze” Zbigniewa Nienackiego, w reżyserii Huberta Drapelli (1971).

Na początku lat 70. pojawiała się w dwóch-trzech filmach rocznie.

Najpierw chciała zostać chemiczką. W 1952 r. zaczęła studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, których jednak nie ukończyła.

W 1957 r. skończyła Wydział Aktorski warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej.

Najbardziej zapadła w pamięci widzów jako "Stokrotka" w filmie "Kanał" Andrzeja Wajdy. Mężczyźni kochali się w dzielnej wojowniczce.

Znana i lubiana aktorka, nestorka polskiego kina. Laureatka wielu nagród filmowych i teatralnych. Uczestniczka Powstania Warszawskiego.

Jest absolwentką Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie (1939). Podczas Powstania Warszawskiego była łączniczką. Na ekranie debiutowała w powojennym filmie "Zakazane piosenki" Leonarda Buczkowskiego (1946), a partnerował jej Jerzy Duszyński.

Popularność, jaką przyniósł jej film, wzrosła jeszcze po zagraniu roli Krystyny Tokarskiej w "Skarbie" tego samego reżysera (1948).

Aktorka urodzona w Bielsko-Białej w 1937 roku. Ukończyła PWST w Warszawie w 1959 roku.

Zaraz po szkole rozpoczęła współpracę z Teatrem Narodowym w Warszawie, z którego w 1990 roku przeniosła się do Teatru na Woli.

Grała Porucznik Krystynę Gromowicz w "Rzeczpospolitej Babskiej".

Aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa o charakterystycznym, nieco tajemniczym uśmiechu i niezwykle ciepłym wyrazie twarzy. Sławę zdobyła głównie dzięki licznym rolom na małym ekranie.

Urodziła się 16 grudnia 1947 roku w Bytomiu. W 1969 roku ukończyła PWST w Warszawie i z miejsca dostała angaż w stołecznym Teatrze Polskim, z którym związana jest do dziś.

W latach 70. zasłynęła rolami w adaptacjach literatury: Anki, narzeczonej Borowieckiego (w tej roli Daniel Olbrychski) w dziele Andrzeja Wajdy „Ziemia obiecana” (1974), Joanny Podborskiej w „Doktorze Judymie” Włodzimierza Haupe z Janem Englertem w roli głównej, Celiny w „Nocach i dniach” Jerzego Antczaka (oba w 1975), a zwłaszcza dzięki głównej roli Maryni w „Rodzinie Połanieckich” Jana Rybkowskiego (1978, zespołowa Nagroda Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji).

Na początku lat 80. wzięła udział w popularnych serialach - „Jan Serce” Radosława Piwowarskiego i w „Najdłuższej wojnie nowoczesnej Europy” Jerzego Sztwiertni.

Jedna z najpopularniejszych aktorek polskich dekady lat 60., zwana „polską Marilyn Monroe” i „Cybulskim w spódnicy”.

Charyzmatyczna, niezwykle utalentowana i bardzo lubiana. W pierwszej kolejności kojarzona jest z komediowych występów u Stanisława Barei.

Zasłynęła na szeroką skalę jako aktorka komediowa, gwiazda takich filmów, jak: „Gdzie jest generał...” Tadeusza Chmielewskiego, „Giuseppe w Warszawie” Stanisława Lenartowicza, „Święta wojna” Juliana Dziedziny, „Żona dla Australijczyka”, „Kapitan Sowa na tropie” i „Małżeństwo z rozsądku” Stanisława Barei.

W ciągu kilku lat szczytowego okresu kariery zdążyła jednak wykazać się również jako doskonała odtwórczyni ról dramatycznych.

W latach 1963-65, trzy lata z rzędu została laureatką plebiscytu na najpopularniejszych aktorów telewizyjnych, dwukrotnie otrzymując Srebrny, a raz - Złoty Ekran.

Zmarła w 2010 roku, w swoim domu w Nowym Jorku. Miała 72 lat. Od dłuższego czasu zmagała się z ciężką chorobą.

Polska aktorka filmowa i teatralna. Jako kobieta obdarzona niezwykłym seksapilem, w latach 80. była jedną z czołowych amantek polskiego kina.

W 1982 roku zagrała żonę „Wielkiego Szu” w filmie Sylwestra Chęcińskiego, rok później pojawiła się obok Ewy Błaszczyk na planie słynnego „Nadzoru” Wiesława Saniewskiego (1983) oraz zjednała sobie rzesze fanów dzięki roli Lizy w popularnych „Latach dwudziestych… latach trzydziestych…” Janusza Rzeszewskiego (1983).

W 1984 roku po raz pierwszy miała okazję współpracować z Krzysztofem Kieślowskim, tworząc znakomitą kreację w obrazie „Bez końca”, w 1985 zagrała u Magdaleny Łazarkiewicz w telewizyjnym filmie „Przez dotyk” z cyklu „Kroniki domowe”, zaś w 1986 roku wzięła udział w głośnym, kostiumowym „Magnacie” Filipa Bajona.

Największą kreacją Szapołowskiej tamtych lat była rola Magdy w „Krótkim filmie o miłości” Krzysztofa Kieślowskiego. Dziś nadal jest piękną i szanowaną aktorką.

Zobacz także: Filmy o miłości

Chyba każdy Polak rozpoznaje ją bez trudu. Krystyna Podleska wykreowała niezapomnianą rolę w jednej z najbardziej kultowych komedii nakręconych kiedykolwiek nad Wisłą i… zniknęła. Wyjechała do Anglii. Do ojczyzny powróciła dopiero pod koniec lat 90.

W świadomości polskich widzów Christine Paul-Podlasky zapisała się brawurową rolą kochanki Ryszarda Ochódzkiego w kultowym „Misiu” z 1980 roku.

Młoda, zabawna, uroczo posługująca się nieporadną mieszanką polskiego i angielskiego. Na dodatek kamera nie szczędziła widzom widoku jej ponętnego ciała.

Obdarzona nietuzinkową urodą, już na I roku studiów zadebiutowała w pierwszoplanowej roli w sensacyjnym filmie „Dwaj panowie ‘N’” Tadeusza Chmielewskiego (1961), z którym spotkała się ponownie pod koniec dekady na planie słynnego przeboju „Jak rozpętałem drugą wojnę światową” z Marianem Kociniakiem (1969). Wciąż jako studentka dała również znaczący występ jako mauretańska księżniczka w słynnej ekranizacji „Rękopisu znalezionego w Saragossie” Wojciecha Jerzego Hasa (1964).

W trakcie swojej kariery często można było oglądać ją na małym ekranie – w gościnnych rolach w wielu słynnych produkcjach.

Ważne występy w latach 70. dała u Jerzego Gruzy (komedia „Dzięcioł” 1970), Romana Załuskiego („Sekret” 1973, „Godzina za godziną” 1974, serial „Znaki szczególne” 1976) i Andrzeja Jerzego Piotrowskiego („Pułapka” 1970, „Wielki układ” 1976).

Aktorka i piosenkarka, jedna z legend polskiego kina. Zasłynęła jako skandalistka i właścicielka dużego dekoltu, w latach 60. i 70. była niekwestionowanym symbolem seksu.

Stworzyła znakomite kreacje, dużą popularność zdobywając dzięki licznym występom w telewizji, m. in. w „Kabarecie Starszych Panów”.

W filmie zadebiutowała w 1957 roku, w epizodycznej roli w filmie „Ewa chce spać” Tadeusza Chmielewskiego.

W 1960 roku wcieliła się w rolę dziennikarki w „Niewinnych czarodziejach” Andrzeja Wajdy, w 1962 pojawiła się u kolejnego mistrza, Wojciecha Jerzego Hasa w „Jak być kochaną”. Ponownie spotkała się z Hasem na planie „Lalki” w 1968 roku.

Ostatnią filmową rolą Kaliny Jędrusik była kreacja nauczycielki śpiewu w dziele Krzysztofa Kieślowskiego „Podwójne życie Weroniki” (1991).

Nie zagrała w wielu filmach. Jej kariera na dużym ekranie trwała od 1971 do 1978 roku.

Jej pierwszą rolą był występ w filmie "Perła w koronie". Zagrała również epizod w "Daleko od szosy".

Polska aktorka, do tej pory utożsamiana przede wszystkim z rolą Marusi w serialu „Czterej pancerni i pies”.

Jej kariera zaczęła się jak w bajce – jako początkująca studentka polonistyki została bowiem „wypatrzona” przez jednego z fotoreporterów w barze mlecznym. Wzięła udział w sesji zdjęciowej do pisma „Dookoła świata” i została Dziewczyną Tygodnia.

Już wkrótce otrzymała propozycję wzięcia udziału w castingu do „Szatana z siódmej klasy” (1960), w którym w efekcie zadebiutowała. W tym samym roku pojawiła się też w filmie politycznym „Rzeczywistość” Antoniego Bohdziewicza.

Ładna i zdolna, szybko została zauważona i otrzymywała dalsze propozycje.

Po odejściu od zawodu aktorskiego w latach 80., Pola Raksa zajęła się modą.

Polska aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa. Dla współczesnego pokolenia widzów znana i wręcz utożsamiana z rolą Barbary Mostowiak - seniorki rodu w serialu „M jak miłość”. Przez wiele lat związana z kabaretem „Dudek”.

Często grywała „żony” różnych bohaterów. Przygodę z filmem zaczęła wcześnie - już w latach 50., kiedy jako nastolatka występowała w epizodach filmowych i telewizyjnych.

Jej debiutem była maleńka rola junaczki w „Pierwszym starcie” Leonarda Buczkowskiego (1950), zaś pierwszą kredytowaną rolą – występ w filmie „Sam pośród miasta” (1965) ze Zbyszkiem Cybulskim.

Aktorka niezawodowa, znana między innymi z "Do widzenia, do jutra".

Kiedy miała 16 lat została jedną z laureatek konkursu tygodnika "Przekrój" - "Piękne dziewczęta na ekrany".

Przez wiele lat pracowała jako modelka.

Wychodząc z murów uczelni Roman Polański był już żonaty z prześliczną Barbarą Kwiatkowską.

Pobrali się kiedy panna młoda miała dopiero 19 lat, a on już 27. Jak widać, jego upodobanie do młodych dziewcząt istniało od zawsze.

Niestety, państwo młodzi dość szybko się rozwiedli, bo już w trzy lata po ślubie.

Barbara Kwiatkowska polskiej publiczności jest najbardziej znana z takich filmów jak: "Zezowate szczęście", "Gdy spadają anioły", czy "Ewa chce spać".

Aktorka zmarła w 1995 roku, w wieku 55 lat.

Polska aktorka i piosenkarka. Bardzo popularna w latach 70., występuje sporadycznie od 1982 roku.

Ma na swoim koncie wiele kultowych ról. Grała m.in. w „Trędowatej”, „Lalce” czy „Nocach i dniach”.

W 1977 otrzymała nagrodę "Złote Grono" na LLF w Łagowie dla najpopularniejszego aktora sezonu filmowego 1976/77. Z kolei w 1979 roku zdobyła nagrodę Przewodniczącego ds. Radia i Telewizji za wybitną współpracę artystyczną z radiem i telewizją.

Jej mężem jest znany polski kompozytor Włodzimierz Korcz. Ma z nim syna Kamila Jerzego (ur. 1971) i córkę Annę Marię (ur. 1982).