Nasze ulubione seksbomby PRL-u

Poznajcie 25 niezwykłych kobiet, które zmieniły oblicze nie tylko polskiego kina, ale przede wszystkim polskich mężczyzn.

To one uwodziły najznakomitszych dygnitarzy naszego kraju i wywoływały skandale swoim nieposkromionym seksapilem.

Zobacz także: Filmy o miłości

Aktorka znana przede wszystkim z roli Jagienki w filmie "Krzyżacy" Aleksandra Forda.

Urszula Modrzyńska urodziła się w 1928 roku w Srebrnikach. Karierę aktorską rozpoczęła w toruńskim teatrze im. Wilama Horzycy, gdzie debiutowała w 1949 roku.

Później związana była z teatrami: Ziemi Pomorskiej w Bydgoszczy-Toruniu, im. Bogusławskiego w Kaliszu, im. Jaracza w Łodzi i Polskim w Warszawie.

W latach 80. ub. stulecia z powodu choroby artystka całkowicie wycofała się z zawodu. Zmarła 11 grudnia 2010 roku w Łodzi. Miała 82 lata.

Zagrała szeregową Elżbietę Koral w "Rzeczpospolitej Babskiej". Ale polskiej publiczności najbardziej znana jest jako Ania Popławska z serialu "Daleko od szosy".

Urodziła się w 1947 roku w Łodzi. Ukończyła tamtejszy wydział aktorski PWSFTviT.

Po zakończeniu kariery aktorskiej w 1994 jest pracownikiem naukowym.

Wybitna polska aktorka i reżyserka. Urodziła się 19 grudnia w Starachowicach. Studiowała w warszawskiej PWST, którą ukończyła w 1975 roku.

Debiutem filmowym Jandy była zachwycająco dojrzała, niezapomniana kreacja Agnieszki w „Człowieku z marmuru” Andrzeja Wajdy (1976).

Dzięki tej niezapomnianej kreacji stała się ikoną swego pokolenia.

Od Krystyny w "Popiele i diamencie" (1958) do Rebeki w "Zazdrości i medycynie" (1973) - piętnaście lat trwała jej, zakończona na własne życzenie, artystyczna kariera.

Niespełna dwudziestoletnia debiutantka, studentka krakowskiej szkoły teatralnej wkroczyła do kina zdecydowanie. W filmie Andrzeja Wajdy "Popiół i diament" stworzyła wybitną kreację barmanki, swoistą suitę stanów psychicznych.

Pokazała swą bohaterkę jako osobę delikatną, ale niezależną, pozornie odporną na uczuciowe porażki, jednocześnie nie do końca zdecydowaną, czy zaangażować się w związek z Maćkiem Chełmickim, czy potraktować to spotkanie jako przygodę jednej nocy.

W 1973 r. ze względów rodzinnych wyjechała z kraju. W latach 80. była kierowniczką biblioteki w nowojorskiej siedzibie ONZ.

Zginęła w wypadku samochodowym w Hiszpanii, gdzie przez ostatnie lata swojego życia mieszkała. Miała 64 lata.

Anna Dymna, znakomita aktorka filmowa i teatralna, niezapomniana Barbara Radziwiłłówna w filmie Janusza Majewskiego i Ania Pawlakówna z komedii o samych swoich, skończyła w tym miesiącu 60 lat.

Jej oryginalna dziewczęca uroda stała się obiektem westchnień całych pokoleń. Na koncie ma wiele niezapomnianych ról i współpracę z najwybitniejszymi polskimi reżyserami.

W zeszłym roku aktorka obchodziła 35-lecie pracy zawodowej. Poza talentem znana jest ze swojego ogromnego serca i zaangażowania w działalność charytatywną.

Polska aktorka filmowa i teatralna, pamiętna Oleńka z adaptacji „Potopu” w reżyserii Jerzego Hoffmana.

Jedna z najbardziej znanych aktorek polskich przełomu lat 60. i 70.

W latach 80. zerwała z aktorstwem. Od kilku lat okazjonalnie pojawia się w produkcjach telewizyjnych.

W latach 60. i 70. u jej stóp leżała cała Polska. Z racji oszałamiającej urody nazywano ją naszą Brigitte Bardot. Kochała się w niej nie tylko męska widownia. Do Ireny Karel wzdychali również najprzystojniejsi polscy aktorzy, m.in. Andrzej Łapicki.

Wystąpiła w największych przebojach filmowych. Nieważne czy grała w ekranizacjach Sienkiewicza, czy pływała w stanie nieważkości – zawsze była piękna i emanowała seksapilem, nie stroniąc od pokazywania ślicznego ciała.

Nagle wyjechała. Przestała grać i pokazywać się publicznie. Teraz wraca jako milionerka!

Polska aktorka filmowa i telewizyjna, w latach 70-tych jedna z najbardziej znanych polskich aktorek zagranicą.

Debiutem filmowym Brylskiej był epizod w komedii Antoniego Bohdziewicza „Kalosze szczęścia”, pierwszym kredytowanym występem – rola u boku Zbyszka Cybulskiego w filmie „Ich dzień powszedni” (1963) Aleksandra Ścibora-Rylskiego, zaś rolą przełomową – kreacja fenickiej kapłanki Kamy w ekranizacji „Faraona” (1963) Jerzego Kawalerowicza z Jerzym Zielnikiem w roli głównej.

W 1969 roku zasłynęła rolą pięknej Krzysi w adaptacji „Pana Wołodyjowskiego” w reżyserii Jerzego Hoffmana, co dało jej możliwość wielu występów w filmach produkowanych w krajach bloku wschodniego.

Jedna z największych, legendarnych gwiazd polskiego kina, słynąca z talentu i urody aktorka filmowa, „pierwsza dama polskiego kina”.

Jest bodaj jedyną w Polsce aktorką wyłącznie filmową. W teatrze wystąpiła jedynie w jednej roli, jednak ten charakter gry i pracy zupełnie jej nie odpowiadał. Jak sama twierdzi, była na pracę aktorki teatralnej zbyt leniwa, gdyż ta wymaga sporego nakładu pracy.

Niezwykle często wcielała się w role „dam”, „hrabin”, „ambasadorowych”, „mecenasowych”. Polacy chyba największym sentymentem darzą jej rolę w filmie "Lalka", gdzie wcieliła się w Izabelę Łęckę.

Od dziecka chciała zostać aktorką. Już w wieku 17 lat zadebiutowała na dużym ekranie w filmie "Tandem".

Do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie dostała się bez żadnych problemów. Zachwyciła komisję naturalnością i niesamowitym, nieco zachrypniętym głosem.

Absolwentką warszawskiej PWST została w 1971 roku – już wówczas miała na koncie dwie role, które po dziś dzień funkcjonują jako jedne z najbardziej charakterystycznych w całym filmowym dorobku Szykulskiej.

Pierwsza to rola zmysłowej panny Joli w legendarnej „Hydrozagadce” Andrzeja Kondratiuka (1970), druga - Karen Petersen w odcinkowej ekranizacji słynnej powieści dla dzieci i młodzieży „Pan Samochodzik i templariusze” Zbigniewa Nienackiego, w reżyserii Huberta Drapelli (1971).

Na początku lat 70. pojawiała się w dwóch-trzech filmach rocznie.

Najpierw chciała zostać chemiczką. W 1952 r. zaczęła studia na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Warszawskiego, których jednak nie ukończyła.

W 1957 r. skończyła Wydział Aktorski warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej.

Najbardziej zapadła w pamięci widzów jako "Stokrotka" w filmie "Kanał" Andrzeja Wajdy. Mężczyźni kochali się w dzielnej wojowniczce.

Znana i lubiana aktorka, nestorka polskiego kina. Laureatka wielu nagród filmowych i teatralnych. Uczestniczka Powstania Warszawskiego.

Jest absolwentką Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie (1939). Podczas Powstania Warszawskiego była łączniczką. Na ekranie debiutowała w powojennym filmie "Zakazane piosenki" Leonarda Buczkowskiego (1946), a partnerował jej Jerzy Duszyński.

Popularność, jaką przyniósł jej film, wzrosła jeszcze po zagraniu roli Krystyny Tokarskiej w "Skarbie" tego samego reżysera (1948).

Aktorka urodzona w Bielsko-Białej w 1937 roku. Ukończyła PWST w Warszawie w 1959 roku.

Zaraz po szkole rozpoczęła współpracę z Teatrem Narodowym w Warszawie, z którego w 1990 roku przeniosła się do Teatru na Woli.

Grała Porucznik Krystynę Gromowicz w "Rzeczpospolitej Babskiej".

Aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa o charakterystycznym, nieco tajemniczym uśmiechu i niezwykle ciepłym wyrazie twarzy. Sławę zdobyła głównie dzięki licznym rolom na małym ekranie.

Urodziła się 16 grudnia 1947 roku w Bytomiu. W 1969 roku ukończyła PWST w Warszawie i z miejsca dostała angaż w stołecznym Teatrze Polskim, z którym związana jest do dziś.

W latach 70. zasłynęła rolami w adaptacjach literatury: Anki, narzeczonej Borowieckiego (w tej roli Daniel Olbrychski) w dziele Andrzeja Wajdy „Ziemia obiecana” (1974), Joanny Podborskiej w „Doktorze Judymie” Włodzimierza Haupe z Janem Englertem w roli głównej, Celiny w „Nocach i dniach” Jerzego Antczaka (oba w 1975), a zwłaszcza dzięki głównej roli Maryni w „Rodzinie Połanieckich” Jana Rybkowskiego (1978, zespołowa Nagroda Przewodniczącego Komitetu d/s Radia i Telewizji).

Na początku lat 80. wzięła udział w popularnych serialach - „Jan Serce” Radosława Piwowarskiego i w „Najdłuższej wojnie nowoczesnej Europy” Jerzego Sztwiertni.

Jedna z najpopularniejszych aktorek polskich dekady lat 60., zwana „polską Marilyn Monroe” i „Cybulskim w spódnicy”.

Charyzmatyczna, niezwykle utalentowana i bardzo lubiana. W pierwszej kolejności kojarzona jest z komediowych występów u Stanisława Barei.

Zasłynęła na szeroką skalę jako aktorka komediowa, gwiazda takich filmów, jak: „Gdzie jest generał...” Tadeusza Chmielewskiego, „Giuseppe w Warszawie” Stanisława Lenartowicza, „Święta wojna” Juliana Dziedziny, „Żona dla Australijczyka”, „Kapitan Sowa na tropie” i „Małżeństwo z rozsądku” Stanisława Barei.

W ciągu kilku lat szczytowego okresu kariery zdążyła jednak wykazać się również jako doskonała odtwórczyni ról dramatycznych.

W latach 1963-65, trzy lata z rzędu została laureatką plebiscytu na najpopularniejszych aktorów telewizyjnych, dwukrotnie otrzymując Srebrny, a raz - Złoty Ekran.

Zmarła w 2010 roku, w swoim domu w Nowym Jorku. Miała 72 lat. Od dłuższego czasu zmagała się z ciężką chorobą.

Polska aktorka filmowa i teatralna. Jako kobieta obdarzona niezwykłym seksapilem, w latach 80. była jedną z czołowych amantek polskiego kina.

W 1982 roku zagrała żonę „Wielkiego Szu” w filmie Sylwestra Chęcińskiego, rok później pojawiła się obok Ewy Błaszczyk na planie słynnego „Nadzoru” Wiesława Saniewskiego (1983) oraz zjednała sobie rzesze fanów dzięki roli Lizy w popularnych „Latach dwudziestych… latach trzydziestych…” Janusza Rzeszewskiego (1983).

W 1984 roku po raz pierwszy miała okazję współpracować z Krzysztofem Kieślowskim, tworząc znakomitą kreację w obrazie „Bez końca”, w 1985 zagrała u Magdaleny Łazarkiewicz w telewizyjnym filmie „Przez dotyk” z cyklu „Kroniki domowe”, zaś w 1986 roku wzięła udział w głośnym, kostiumowym „Magnacie” Filipa Bajona.

Największą kreacją Szapołowskiej tamtych lat była rola Magdy w „Krótkim filmie o miłości” Krzysztofa Kieślowskiego. Dziś nadal jest piękną i szanowaną aktorką.

Zobacz także: Filmy o miłości

Chyba każdy Polak rozpoznaje ją bez trudu. Krystyna Podleska wykreowała niezapomnianą rolę w jednej z najbardziej kultowych komedii nakręconych kiedykolwiek nad Wisłą i… zniknęła. Wyjechała do Anglii. Do ojczyzny powróciła dopiero pod koniec lat 90.

W świadomości polskich widzów Christine Paul-Podlasky zapisała się brawurową rolą kochanki Ryszarda Ochódzkiego w kultowym „Misiu” z 1980 roku.

Młoda, zabawna, uroczo posługująca się nieporadną mieszanką polskiego i angielskiego. Na dodatek kamera nie szczędziła widzom widoku jej ponętnego ciała.

Obdarzona nietuzinkową urodą, już na I roku studiów zadebiutowała w pierwszoplanowej roli w sensacyjnym filmie „Dwaj panowie ‘N’” Tadeusza Chmielewskiego (1961), z którym spotkała się ponownie pod koniec dekady na planie słynnego przeboju „Jak rozpętałem drugą wojnę światową” z Marianem Kociniakiem (1969). Wciąż jako studentka dała również znaczący występ jako mauretańska księżniczka w słynnej ekranizacji „Rękopisu znalezionego w Saragossie” Wojciecha Jerzego Hasa (1964).

W trakcie swojej kariery często można było oglądać ją na małym ekranie – w gościnnych rolach w wielu słynnych produkcjach.

Ważne występy w latach 70. dała u Jerzego Gruzy (komedia „Dzięcioł” 1970), Romana Załuskiego („Sekret” 1973, „Godzina za godziną” 1974, serial „Znaki szczególne” 1976) i Andrzeja Jerzego Piotrowskiego („Pułapka” 1970, „Wielki układ” 1976).

Aktorka i piosenkarka, jedna z legend polskiego kina. Zasłynęła jako skandalistka i właścicielka dużego dekoltu, w latach 60. i 70. była niekwestionowanym symbolem seksu.

Stworzyła znakomite kreacje, dużą popularność zdobywając dzięki licznym występom w telewizji, m. in. w „Kabarecie Starszych Panów”.

W filmie zadebiutowała w 1957 roku, w epizodycznej roli w filmie „Ewa chce spać” Tadeusza Chmielewskiego.

W 1960 roku wcieliła się w rolę dziennikarki w „Niewinnych czarodziejach” Andrzeja Wajdy, w 1962 pojawiła się u kolejnego mistrza, Wojciecha Jerzego Hasa w „Jak być kochaną”. Ponownie spotkała się z Hasem na planie „Lalki” w 1968 roku.

Ostatnią filmową rolą Kaliny Jędrusik była kreacja nauczycielki śpiewu w dziele Krzysztofa Kieślowskiego „Podwójne życie Weroniki” (1991).

Nie zagrała w wielu filmach. Jej kariera na dużym ekranie trwała od 1971 do 1978 roku.

Jej pierwszą rolą był występ w filmie "Perła w koronie". Zagrała również epizod w "Daleko od szosy".

Polska aktorka, do tej pory utożsamiana przede wszystkim z rolą Marusi w serialu „Czterej pancerni i pies”.

Jej kariera zaczęła się jak w bajce – jako początkująca studentka polonistyki została bowiem „wypatrzona” przez jednego z fotoreporterów w barze mlecznym. Wzięła udział w sesji zdjęciowej do pisma „Dookoła świata” i została Dziewczyną Tygodnia.

Już wkrótce otrzymała propozycję wzięcia udziału w castingu do „Szatana z siódmej klasy” (1960), w którym w efekcie zadebiutowała. W tym samym roku pojawiła się też w filmie politycznym „Rzeczywistość” Antoniego Bohdziewicza.

Ładna i zdolna, szybko została zauważona i otrzymywała dalsze propozycje.

Po odejściu od zawodu aktorskiego w latach 80., Pola Raksa zajęła się modą.

Polska aktorka teatralna, telewizyjna i filmowa. Dla współczesnego pokolenia widzów znana i wręcz utożsamiana z rolą Barbary Mostowiak - seniorki rodu w serialu „M jak miłość”. Przez wiele lat związana z kabaretem „Dudek”.

Często grywała „żony” różnych bohaterów. Przygodę z filmem zaczęła wcześnie - już w latach 50., kiedy jako nastolatka występowała w epizodach filmowych i telewizyjnych.

Jej debiutem była maleńka rola junaczki w „Pierwszym starcie” Leonarda Buczkowskiego (1950), zaś pierwszą kredytowaną rolą – występ w filmie „Sam pośród miasta” (1965) ze Zbyszkiem Cybulskim.

Aktorka niezawodowa, znana między innymi z "Do widzenia, do jutra".

Kiedy miała 16 lat została jedną z laureatek konkursu tygodnika "Przekrój" - "Piękne dziewczęta na ekrany".

Przez wiele lat pracowała jako modelka.

Wychodząc z murów uczelni Roman Polański był już żonaty z prześliczną Barbarą Kwiatkowską.

Pobrali się kiedy panna młoda miała dopiero 19 lat, a on już 27. Jak widać, jego upodobanie do młodych dziewcząt istniało od zawsze.

Niestety, państwo młodzi dość szybko się rozwiedli, bo już w trzy lata po ślubie.

Barbara Kwiatkowska polskiej publiczności jest najbardziej znana z takich filmów jak: "Zezowate szczęście", "Gdy spadają anioły", czy "Ewa chce spać".

Aktorka zmarła w 1995 roku, w wieku 55 lat.

Polska aktorka i piosenkarka. Bardzo popularna w latach 70., występuje sporadycznie od 1982 roku.

Ma na swoim koncie wiele kultowych ról. Grała m.in. w „Trędowatej”, „Lalce” czy „Nocach i dniach”.

W 1977 otrzymała nagrodę "Złote Grono" na LLF w Łagowie dla najpopularniejszego aktora sezonu filmowego 1976/77. Z kolei w 1979 roku zdobyła nagrodę Przewodniczącego ds. Radia i Telewizji za wybitną współpracę artystyczną z radiem i telewizją.

Jej mężem jest znany polski kompozytor Włodzimierz Korcz. Ma z nim syna Kamila Jerzego (ur. 1971) i córkę Annę Marię (ur. 1982).